Quantcast
Channel: Στιχο-Μυθία
Viewing all 850 articles
Browse latest View live
↧

Το λάθος

February 24, 2014, 1:33 pm
$
0
0
Δεν θα κατάφερνε ποτέ το ζω να γίνει ελπίζω... Το νόημα της απιστίας - και πάλι από την αρχή...


Στον εαυτό μου απάντησα
κι εσένα σε ρωτάω
λίγο - πολύ στα σοβαρά
λίγο - πολύ στ'αστεία:
τι 'θάτανε ο έρωτας χωρίς την απιστία;

Θα σ'έκανε να καίγεσαι,
θα σ'εκανε να φρίξεις
μα θα 'χε πολύ σύντομη
ημερομηνία λήξης.
Θα ήτανε ένας Δείπνος,
μα όχι Μυστικός
κι αυτός που παραχόρταινε
θα 'μενε νηστικός.

Λίγο- πολύ σεργιάνισα
στα πέρατα του κόσμου
και μέθυσα στ'αρώματα
του μάραθου, του δυόσμου...
Μα τι θα 'ταν ο έρωτας χωρίς εσένα φως μου;

Θα μ'έκανε να καίγομαι
στο κόκκινο, στο γκρίζο
δεν θα κατάφερνε ποτέ
το ζω να γίνει ελπίζω...
Θα ήταν ένας Δείπνος
μα όχι Μυστικός
κι αφού τον παραχόρταινα θα έμενα νηστικός.

Το λάθος είναι μάτια μου πολλές φορές σωστό
κι ο Ιούδας θυσιάστηκε κι αυτός για το Χριστό...


Μιχαήλ Αδάμ

↧
Search

Μέσα στα Μάτια της Βροχής

February 26, 2014, 1:50 pm
$
0
0
Για πες μου που μπορείς να φτάσεις για σένα για να σου πω αν θα με βρεις τελικά...


Όταν μιλάει ο αέρας μες τη νύχτα
Λένε ξυπνάνε πάντα οι ψυχές
Κάτι σαράβαλα κορμιά μένουν στο χώμα
Γεμάτα λάσπες, γεμάτα εντολές

Μέσα στα μάτια της βροχής
Αν δεν μπορείς να δεις το μονοπάτι
Δεν φταίει η άνοιξη που τρέχει να σε βρει
Μα ο χειμώνας που σου κλείνει πονηρά το μάτι
Και σου φωνάζει κρύψε τη ψυχή

Για πες μου που μπορείς να φτάσεις για σένα
Για να σου πω αν θα με βρεις τελικά
Πέφτει βροχή και δεν ακούς τη σιωπή μου
Και ο χειμώνας σου φωνάζει έλα πιο κοντά

Μέσα στον ήχο της βροχής
Αν δεν μπορείς να ακούσεις τη σιωπή μου
Θα αργήσεις ξέρω να γυρίσεις πίσω
Θα πιεις και πάλι και θα ζαλιστείς
Μα αν μπω στο πρώτο όνειρο σου θα σε βρίσω

Έτσι θα χάσω, έτσι θα γεννηθώ
Γιατί η αγάπη δεν είναι ένα φως στο χιόνι
Έτσι θα μείνω μόνος μέχρι να σε δω
Μέσα απ’ τα μάτια της βροχής να τρέχεις μόνη

Σάκης Αθανασιάδης
↧
↧

ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ

February 27, 2014, 2:39 pm
$
0
0
Θέλω απ΄την ανάσα σου να κλέψω μια στιγμή...
 
Μια σκέψη όμορφη με φέρνει πιο κοντά σου
θέλω απ΄την ανάσα σου να κλέψω μια στιγμή,
θέλω απ΄τ΄οξυγόνο σου κι απ΄τον ορίζοντά σου
λίγο κι από τη σκέψη σου, ν΄ανέβουν οι σφυγμοί.

Πάνε να πεις του χρόνου μου να μείνει παραπίσω
για να προφτάσω πλάι μου να σ΄έχω πιο πολύ,
μούσκεψ΄ ο χρόνος την ψυχή και πώς να τη σκουπίσω,
θέλω αντίκρυ νάσαι ΄σύ με την ανατολή.

Δεν έχω ανάγκη όνειρα μονάχα την ελπίδα
ότι θα σ΄έχω πιο πολύ και με αυτή βιώνω
να με κοιτάς και να με καις σαν την ηλιαχτίδα
κι εγώ απλά σαν το κερί της εκκλησιάς να λειώνω.!!!

Κώστας Πλασταράς
↧

Αντικατοπτρισμός

March 1, 2014, 8:17 am
$
0
0
Θόλωσα τη μνήμη μου να μην θυμάται κι έχασα τον δρόμο μου σ'αυτό που λεν ζωή...


Μουσική : Πάρις Μιχαλάτος
Ερμηνεία: Αλέκα Γιανναδάκη
Στίχοι: Αθηνά Σπανού

Στόλισα τα λόγια μου για να σ'αρέσουν
κι έχασα το νόημα αυτών που είχα να πω
Νόθεψα τις σκέψεις μου για να χωρέσουν
μόνο μέσα στο δικό σου ουρανό.

Θόλωσα τη μνήμη μου να μην θυμάται
κι έχασα τον δρόμο μου σ'αυτό που λεν ζωή
Είπα στα όνειρά μου "μη με τυραννάτε"
κράτησα γι'αυτά ενός λεπτού πικρή σιγή.

Τώρα ψάχνω μάλλον για να βρω
κάτι απ'τον δικό μου εαυτό
στάχτη έχω γίνει και σκορπάω
μέσα από παράθυρο ανοιχτό
Τώρα ψάχνω αντικατοπτρισμό,
κάτι απ'τον παλιό μου εαυτό.

Με μια αλυσίδα από χαρτί με είχες δέσει
όνειρο απόμακρο η όποια διαφυγή
Έμοιαζα σε σένα λες κι είχα φορέσει
κάτι απ'τη δική σου τη μορφή.

Τώρα ψάχνω μάλλον για να βρω
κάτι απ'τον δικό μου εαυτό
στάχτη έχω γίνει και σκορπάω
μέσα από παράθυρο ανοιχτό
Τώρα ψάχνω αντικατοπτρισμό
Κάτι απ'τον παλιό μου εαυτό

↧

Εσύ

March 23, 2014, 3:58 pm
$
0
0


Δώσε μου απ’ τα χείλη σουτηγλύκα της αγάπης να κερνώ...



Εσύ, που μες στα χέρια σου

μου δίνεις τη ζωή να πιω,
εσύ, που μες στα μάτια σου
τον ουρανό με κάνεις να κοιτώ,
δώσε μου απ’ τα χείλη σου
τη  γλύκα της αγάπης να κερνώ.

Γλυκό πιοτό τα λόγια σου,
τα πίνω διψασμένη και μεθώ.
Είν’ αγιοπότηρο η χούφτα σου.
Σκύβω να πιω να δροσιστώ.
Ζάλη γλυκιά φέρνει το χάδι σου.
Πέφτω στην αγκαλιά σου να πνιγώ.

Εσύ, που η λάμψη του προσώπου σου
φέγγει το δρόμο για να βρω,
εσύ, που η ανάσα σου
είν’ οξυγόνο για να ζω,
κάνε με απ’ τη φλόγα σου
σαν το κεράκι να καώ.

Στο δάσος της αγάπης σου
δε με πειράζει κι αν χαθώ.
Έχω πυξίδα την αγάπη σου.
Στην πλώρη τρέχω να σε βρω.
Μια θάλασσα το σώμα σου
και μακρινό ταξίδι ξεκινώ.

Ρένα Παλατιανού
↧
↧

Μόνοι

March 23, 2014, 4:11 pm
$
0
0
Μόνο η νύχτα μπορεί, μας ενώνει...
 
Σταματημένα εδώ τα ρολόγια
κι ένας μάγος καθρέφτης μου δείχνει
τ’ αποτυπώματα σου τα γράμματα σουστα άδυτα σου με ρίχνει.
 
Κι αν η μέρα πετά στις ψυχές ένα φως
μόνο η νύχτα μπορεί, μας ενώνει
περνάει κόσμος και κόσμος από τη ζωή
μόνοι βαδίζουμε μόνοι.
Στο τέλος βαδίζουμε μόνοι.
 
Με την παλάμη μου βγάζω τη σκόνη
που έχει απλωθεί στο τραπέζι
τα αρχικά μας εδώ χαραγμένα
κι ένα τραγούδι να παίζει.
 
Κι αν η μέρα πετά στις ψυχές ένα φως
μόνο η νύχτα μπορεί, μας ενώνει
περνάει κόσμος και κόσμος από τη ζωή
μόνοι βαδίζουμε μόνοι.
Στο τέλος βαδίζουμε μόνοι.
 
 Πόπη Κλειδαρά
↧

Συνένοχοι στη θλίψη

March 23, 2014, 4:20 pm
$
0
0



Θα ζητιανεύω απ’ τις μοίρες μου τον θάνατο σαν θα φλερτάρω την ζωή μου τη λαθραία....
 


Ταξιδευτής στης ομορφιάς σου το στερέωμα
Της μοναξιάς μου γητευτής και γυρολόγος
κρατάω πάντα της ψυχής μου το δικαίωμα
να σ’ αγαπάω μια ζωή και να’ μαι μόνος

Σημαδεμένος απ’ της νιότης μου το τίμημα
γυρεύω πάνω στην αυγή μία ελπίδα
Παίζω και χάνω τη στιγμή μου σ’ ένα στοίχημα
και πάλι πέφτω στων ματιών σου την παγίδα

Γέρικα όνειρα στο σώμα μου κουρνιάζουνε
Μια συντροφιά βαλσαμωμένης ευτυχίας
Άλλο ένα βράδυ τα φεγγάρια μου ουρλιάζουνε
γιατί χαρίζουνε το φως χωρίς αιτία

Μέσα σε χάρτινους ανθρώπους και συνθήματα
κρύβεις με ζήλο το αβάσταχτο κενό σου
Μαρμαρωμένη από κάλπικα αισθήματα
ψάχνεις στο τίποτα να βρεις τον άνθρωπό σου

Κι έτσι βαδίζω σε ένα δρόμο που είναι αδιάβατος
στον ίδιο δρόμο που γυρέψαμε παρέα
Θα ζητιανεύω απ’ τις μοίρες μου τον θάνατο
σαν θα φλερτάρω την ζωή μου τη λαθραία....

Γιώργος Δημακάκος
↧

ΦΑΡΜΑΚΟΝΗΣΙ

March 23, 2014, 4:29 pm
$
0
0
Ανατριχιαστικά επίκαιρο!...

Από της Σμύρνης τη φωτιά
ως το Φαρμακονήσι,
νύχτα γεννάει τ΄όνειρο,
νύχτα και θα το πνίξει.

Στέλνει η ελπίδα ένα SOS
στο χάος της αντένας,
τόσοι θεοί στον ουρανό,
πώς δεν ακούει κανένας;

Στης Λαμπηδούσας τις ακτές,
ένα πρωί Τετάρτης,
ξέβρασε η Μεσόγειος
ένοχα μυστικά της.

ΑΝΑΤΟΛΗ
↧
Search

Σημαία

March 26, 2014, 10:08 am
$
0
0
Με ξεφτιλίζεις όταν μ αρχαίες δάφνες με ραντίζεις...

Στίχοι:Απόστολος Καλτσάς
Μουσική:Απόστολος Καλτσάς
Ερμηνεία:Αδριανός Νόνης


Είμαι σημαία πλαστική μιας κρίσης
γαλανόλευκη,επί σταυρού κρεμάμενη
φυσάει απ την Ανατολή με στρέφεις προς τη Δύση
ψυχολογικά επενδύεις επάνω μου σε γήπεδα αξιών οχλαγωγούμενα
λάβαρο ιερό μόνο για συντεχνιακά διεκδικούμενα
μικροαστέ τηλεορασόπληκτε

Με αποστρέφεσαι γιατί είμαι πολύ μπαναλ για τις μεταμοντέρνες σου νευρώσεις
τη μικρή που κουβαλάς μέσα σου φυλακή βλέπεις στην ελευθερία που σου θυμίζω
ροζ διεθνιστή ,προοδευτικέ καριέρας

Με ποδοπατάς,με καίς,εγώ συνοψίζω ό,τι μισείς
κι ούτε θυμάσαι τον παππού που σου 'λεγε
όσο βαθύτερα οι ρίζες σου βυθίζονται
τόσο απλώνουν τα κλαδιά σου πιο μακριά
θυμωμένε μηδενιστή αναρχικέ

Με ξεφτιλίζεις όταν μ αρχαίες δάφνες με ραντίζεις
και γελοίες ρητορείες υπεροχής μου φορτώνεις
ήμουν σεντόνι απέραντο για να ζεσταίνω,κρίκος για να ενώνω
κι όπλο μίσους,μαστίγιο μ΄εχεις κάνει
φολκλόρ εθνικιστή πατριδοκάπηλε

του φανατισμού και του πολιτικά ορθού
η ίδια με δέρνει όλων σας κι εφάμιλλη βλακεία
όλων σας την ξιπασμένη αμορφωσιά εγώ πληρώνω

«Έλληνα» τί είμαι για σένα
«Έλληνα» τί είσαι για μένα

Ελληνα,τόσο μικρός και τόσο μεγάλα λόγια
μια τρύπα πάντα μου αφήνουνε οι μεγάλες σου ιδέες
δεν σ άφησαν οι μύθοι σου να κοιταχτείς μες στον καθρέφτη
τον άλλων πάντα θύμα
μεθυσμένε από αιωνιότητα,μαστουρωμένε από λάμψη
Χυμαδιό θανάσιμο,κάφρε απολίτιστε
τί σημαίνω πες μου για σένα,τί συμβολίζω;
ποιό είν το μέσα που απ το έξω σου ορίζω;
Τόσο έφθειρες τις λέξεις και τα σύμβολα
που θα 'ρθει η μέρα να σ εκδικηθούν

Μικροέλληνα
έχεις τους ηγέτες που σου πρέπουν
τα τραγούδια που σου αναλογούν
την Αριστερά και τη Δεξιά και που σου αξίζει

Ellina Έλληνας γίνε
«Ελληνα»΄Ανθρωπος μείνε

Μικρομέγαλε φραπεδόμαγκα....
Ανυπότακτε ποιητάρη....
Μικροπολιτικέ κομπλεξικέ ξερόλα....
Μερακλή φιλότιμε....
Μικροπρεπή ανάδελφε ραγιά...
Θαυμαστέ στην ανάγκη πατεντιάρη...
Μικροσυμφεροντολόγε απαίδευτε...
Κοσμοπολίτη φιλόξενε...
Μικροτσούτσουνε επιδειξία νεόπλουτε

Έλληνα πες μου ποιός είσαι;
Πίσω στο μικρό χωριό
γύρω από μικρό σκοπό

Από τον κύκλο τραγουδιών ''Μικρόγειος''
↧
↧

Έλλειψη

March 26, 2014, 2:15 pm
$
0
0


Οι μέρες μας δικάζουν τη ζωή μου...
Πως συνεχίζει να νυχτώνει έτσι ανύποπτα;
Λες κι ο Θεός δεν πήρε ακόμα μυρωδιά
που ξεστρατίσαμε για το Μεγάλο Τίποτα
κι ούτε συντέλεια, ούτε δάκρυ – τσιμουδιά...

Και μα την πίστη μου σε θέλω τόσο
που θα μπορούσα και να σε σκοτώσω!

Η πόλη έξω κυνηγάει κι απόψε θαύματα
ζει το γκροτέσκο της, επινοεί το φως
Κι εγώ εδώ με δανεικά και με φαντάσματα
και δεν σε νοιάζει πως αντέχω ακόμα... πως...

Και μα την πίστη μου σε θέλω τόσο
που θα μπορούσα και να σε σκοτώσω!

Ο χρόνος παίζει στη ρουλέτα του τη νίκη μας
το μαύρο πάντα περιμένει στη στροφή
Έτσι ακριβά κι εμείς πληρώσαμε το νοίκι μας
από την ευτυχία ως την καταστροφή

Και μα την πίστη μου σε θέλω τόσο
που θα μπορούσα και να σε σκοτώσω!
Οι μέρες μας δικάζουν τη ζωή μου:
η ελευθερία μου εσύ...
εσύ κι η φυλακή μου...

Χρήστος Π. Νέλλης
↧

Στην Ψυχή Μου

March 29, 2014, 2:17 pm
$
0
0


 Σίγουρα έζησες όμως δεν έζησες ζωή...

Πρωτόγνωρα και μπερδεμένα συναισθήματα.
Γνώσεις θολές που αδυνατούν να δώσουν λύσεις.
Λοξές ματιές που κρύβουν κούφια ερωτήματα.
Και μια ζωή που σου ανήκει να διαλύσεις.
Και μια ζωή που σου ανήκει να διαλύσεις…

Σίγουρα γνώριζες, όμως δεν γνώριζες τι ξέρεις.
Σίγουρα έζησες όμως δεν έζησες ζωή.
Δεν νιώθεις πόνο μα νομίζεις υποφέρεις.
Πριν να βουτήξεις σου τελειώνει η πνοή.

Θες να ρωτήσεις μα δεν έχεις την ερώτηση.
Θέλεις να νιώσεις μα δεν έχεις την ψυχή.
Ξεκάθαρα χρειάζεσαι μια πρώτη ώθηση,
για ένα γκρεμό, για ένα αστέρι, για μια αρχή.

Και είναι πολλά και είναι λίγα τα απαραίτητα.
Χαρούμενος μέσα στης λύπης τον βυθό,
βουβά φωνάζεις σε έναν τοίχο σε ερωτεύτηκα,
και στο απόλυτο κενό λες σ’αγαπώ.
Και στο απόλυτο κενό λες σ’αγαπώ…

Αποδεσμεύεις οτιδήποτε σε αγάπησε.
Ότι σε νοιάστηκε μισείς σαν τον εχθρό σου.
Πετάς μακρία αυτό που κάποτε σε κράτησε.
Ξεχνάς το παν κι έχεις το τίποτα θεό σου.
Ξεχνάς το παν κι έχεις το τίποτα θεό σου…

Νίκος Μηναδάκης
↧

Στου έρωτα το ρίσκο

March 29, 2014, 2:44 pm
$
0
0
Το φιλί δικάζεις σαν αναστενάζεις.

Χαρακτικό  της  Β. Κατράκη  σε  βότσαλο

Δρόμοι  τ' ουρανού
στα  έγκατα του νου
η σκέψη  χρόνια  καίει
η  μορφή  σου  φταίει.
Όταν  σου  μιλώ
κι  όταν σου  γελώ
δάκρυ  στη  βροχή
μνήμη  κι  ενοχή.
Μάγια στον καθρέφτη
μαρτυρούν τον ψεύτη
στο  τραγούδι  η  λήθη
λάθος  παραμύθι.
Προσευχή του απείρου
νύχτα του ψιθύρου
άδειο το  ποτήρι
στάχτη  το  χατήρι.
Στου  Έρωτα το ρίσκο
πάντα  εσένα  βρίσκω
με  της  γης τ' αλάτι
σου  'χτισα  παλάτι.
Άγραφη  πορεία
στη  δική  σου ευθεία
ρότα   πάντα  η  θλίψη
πόσο  μου  'χεις  λείψει.
Τη  ζωή  μου  ορίζεις
μα  δεν την κερδίζεις
μη  ρωτάς  το  κύμα
όταν σκάει το κρίμα
της  ακτής  ο  ήχος
της  σιωπής  ο στίχος
το  φιλί  δικάζεις
σαν αναστενάζεις.


Από  καρδιάς
Εν΄ονόματι της  Αγάπης
Χαρούλα  Βερίγου
↧

Παιδιά του QWERTY παιδιά…

March 30, 2014, 12:43 pm
$
0
0
Αν μας κόψουνε το ρεύμα σβήσαμε στο πρώτο νεύμα...
 
Του QWERTY μαχητές
και των Data εραστές
σ ένα δίκτυο κρεμασμένοι
με excel αφιονισμένοι.
 
Ζούμε απ΄ την πληροφορία
ειν’ κι αυτή οπλοφορία
δεν ρίχνουμε πια πυραύλους
κλείνουμε απλά διαύλους.
 
Παιδιά εμείς του ντιβιντί
γνωρίζουμε το κάθε τι
αν μας κόψουνε το ρεύμα
σβήσαμε στο πρώτο νεύμα.
 
Η δική μας επανάσταση
και Γολγοθάς κι Ανάσταση…
 

Γιώργος  Μακριδάκης
↧
↧

ΟΙ ΠΕΝΙΕΣ

March 31, 2014, 10:25 am
$
0
0
Τάχα πως πέθανε η μαγκιά μας λένε...












Χωρίς πενιές "διασκέδαση"
σήμερα μας προσφέρουν.
μας πως γλεντάνε με ψυχή
δε φαίνεται να ξέρουν.

Κάποιοι περνούν γι'αγωνιστές
μα τραγουδούν γιεγιέδες
και τις πενιές ξεγράψανε
της νύχτας κουραμπιέδες.

Τάχα πως πέθανε η μαγκιά
μας λένε και... ραπάρουν
μα οι καλές πενιές θα ζουν
κι αυτοί θε να νετάρουν.

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
↧

Ο άνεμος στο νησί

March 31, 2014, 12:31 pm
$
0
0
Άσε τον άνεμο να φύγει μακριά...


Ποίηση: Πάμπλο Νερούδα (Μετάφραση: Αγνώστου)
Σύνθεση: Γιάννης Βελίκης
Ερμηνεία: Γιάννης Βελίκης(Arpeggios M.P.). 
Απαγγελία: Χρήστος Φολτόπουλος. 
Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος.

Ο άνεμος είναι άλογο, άκου τον πως τρέχει στην θάλασσα, στον ουρανό.
Θέλει να με πάρει, άκου πως περιτρέχει όλη την γη για να με πάρει μακριά
Κρύψε με στην αγκαλιά σου γι αυτή τη νύχτα μόνο, που η βροχή θρυμματίζει πάνω στην θάλασσα και στην στεριά τα αμέτρητα στόματα της
Άκου πως ο άνεμος με καλεί καλπάζοντας για να με πάρει μακριά.

Με το μέτωπο σου στο μέτωπο μου, με τα χείλη σου στα χείλη μου δεμένα τα κορμιά
Στον έρωτα μας που μας καίει
άσε τον άνεμο να φύγει μακριά...

Άσε τον άνεμο να φύγει αφροστεφανωμένος, να με καλεί και να με ψάχνει καλπάζοντας μες το σκοτάδι
και εγώ, βυθισμένος στα μεγάλα σου μάτια
γι αυτή την νύχτα μόνο, να ξαποσταίνω αγάπη μου.

Με το μέτωπο σου στο μέτωπο μου, με τα χείλη σου στα χείλη μου δεμένα τα κορμιά
Στον έρωτα μας που μας καίει
άσε τον άνεμο να φύγει μακριά...

Arpeggios M.P.
↧
Search

Το ψωμί

April 1, 2014, 2:17 pm
$
0
0
Ας μην το κρύβουμε: διψάμε για ουρανό!..
 
 
'Ενα τεράστιο καρβέλι,
μια πελώρια φραντζόλα ζεστό ψωμί,
είχε πέσει στο δρόμο από τον ουρανό,
ένα παιδί με πράσινο κοντό βρακάκι
και με μαχαίρι έκοβε και μοίραζε στον κόσμο γύρω,
όμως και μια μικρή, ένας μικρός άσπρος άγγελος,
κι αυτή μ'ένα μαχαίρι έκοβε και μοίραζε
κομμάτια γνήσιο ουρανό
κι όλοι τώρα τρέχαν σ'αυτή, λίγοι πηγαίναν στο ψωμί,
όλοι τρέχανε στον μικρόν άγγελο που μοίραζε ουρανό!
Ας μην το κρύβουμε.
Διψάμε για ουρανό.

ΜίλτοςΣαχτούρης
Από τη συλλογή "Τα φάσματα ή Η χαρά στον άλλο δρόμο", 1958
↧

Σε ευθεία γραμμή

April 1, 2014, 2:29 pm
$
0
0
Πάντα εγώ που γελάς κι ομορφαίνω...

Μουσική:Θέμης Καραμουρατίδης
Στίχοι:Λήδα Ρουμάνη
Ερμηνεία: Γιώτα Νέγκα

Σε ευθεία γραμμή
ώρα τρεις το πρωί
Το τιμόνι κρατώ
με το βλέμμα υγρό

Δε μπορώ να σε δω
με σκισμένο εαυτό
Δε μπορώ να με βλέπεις
να γέρνω

Κι ας με ξέρεις καλά
Κι ας σου λέω πολλά
Πάντα κάτι θʼ αφήνω απέξω
Θα μετράω φωναχτά
μα είναι τόσα πολλά
όλα αυτά που ζητάς να παλέψω

Σε ευθεία γραμμή,
ούτε μία στροφή
Και το τέρμα μακριά
πάντα θα ʽναι αργά

Τους καημούς σου φορώ
Πάντα δίπλα σου εγώ
Πάντα εγώ που γελάς
κι ομορφαίνω

Δισκογραφία:
Γιώτα Νέγκα - Καινουργιο Φιλί
↧
↧

Το καμπαρέ της ηδονής

April 1, 2014, 2:31 pm
$
0
0

Χρόνια και χρόνια έχω νιώσει την τρικυμία της στιγμής...



Ανάκατα μαλλιά
ψεύτικες υποσχέσεις
το μόνο που κατάλαβες ήτανε πως μ’ αρέσεις
τα μάτια σου υγρά
στα χείλη η ορμή σου
με φίλησες..

Σ’ αυτό το καμπαρέ της ηδονής
χρόνια και χρόνια έχω νιώσει
την τρικυμία της στιγμής
μα αυτή που τώρα μου έχεις δώσει
δεν μου την έδωσε κανείς.

Τατουάζ μια αγκαλιά
ξεθωριασμένα λόγια
στους τοίχους τώρα 'πάψαν τα ρολόγια
τα μάτια σου πάλι υγρά
στα χείλη η ορμή σου
με φιλάς ακόμα...

Σ’ αυτό το καμπαρέ της ηδονής
χρόνια και χρόνια έχω νιώσει
την τρικυμία της στιγμής
μα αυτή που τώρα μου έχεις δώσει
δεν μου την έδωσε κανείς.

Πόπη Κλειδαρά
↧

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΤΩΝ ΧΟΝΤΡΩΝ

April 2, 2014, 2:11 pm
$
0
0


 Μη νομίσεις οι χοντροί πως την έχουν πιο χοντρή!...

 


Κάπου σε μια πολιτεία
κατοικούσαν οι χοντροί
κι όποια θέλει στο μαντρί
να θαυμάσει τα πρωτεία σε αυτή την κομητεία,
κάνει σκέψεις πονηρές κι έτοιμη για αμαρτία.

Μες στη σκέψη "τεραστία"
της φαντάζεται πως θάναι
όταν θα την "ξεψυχάνε",
μα στη "νέα ελβετία"ψάχνει νά βρει την αιτία
για να φύγει άρον άρον από τη μακριά "σκωτία".


Μη νομίσεις οι χοντροί
πως την έχουν πιο χοντρή
τη μιλιά και τη λαλιά τους,
.....................................
έχουν μόνο την κοιλιά τους.


Και με τούτα και με τ΄ άλλα
η περίεργη θνητή
έψαχνε το δονητή,
μήπως στάξει καμιά στάλα έτσι για καμιά φευγάλα
γιατί η φαντασία της την άφησε μπουκάλα.

Τώρα πια πλέον γνωρίζει
πως η νέα η παρέα
δεν τυχαίνει πάντα ωραία
κι όταν άλλα σκέφτεται, ίσως και να ελπίζει,
άλλο βλέπει και νομίζει κι άλλο τελικά αντικρύζει.


Μη νομίσεις οι χοντροί
πως την έχουν πιο χοντρή
τη μιλιά ή τη λαλιά τους,
..................................
έχουν μόνο την κοιλιά τους.!!


Κώστας Πλασταράς
↧

ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΖΩΗ

April 2, 2014, 2:20 pm
$
0
0
ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΣΑΝ ΣΗΚΩΘΩ ΦΟΡΑΩ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟ...


Στίχοι: Ανδρέας Λάφης
Μουσική: Ανδρέας Λάφης
Ερμηνεία: Ανδρέας Λάφης
 
ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΖΩΗ 
ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ 
ΚΙ'ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ 
ΔΕΝ ΘΑ ΒΙΑΣΤΩ ΝΑ ΣΗΚΩΘΩ 
ΜΕ ΤΗ
Ν ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ 
ΘΑ ΚΑΤΕΒΑΣΩ ΤΑ ΡΟΛΑ 
ΚΛΕΙΣΤΟ ΘΑ'ΧΩ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ 
ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΟ 
Θ'ΑΥΤΟΔΕΘΩ ΣΤΟ ΣΤΡΩΜΑ 

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΠΙΑ 
ΣΑΝ ΜΙΑ ΜΙΝΙ ΦΥΛΑΚΗ 
ΜΟΙΡΑ ΣΤΡΑΒΗ ΜΟΙΡΑ ΚΑΚΙΑ 
ΖΩ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ 
Μ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΖΕΡΗ ΖΩΗ 
ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ ΝΑ ΑΡΚΕΣΤΩ 
ΜΑ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΜΕ ΕΜΑΘΑΝ 
ΝΑ'ΧΩ ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΟΥ ΚΛΕΙΣΤΟ 

ΑΠ'ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΕΝΑΣ ΦΙΛΟΣ 
ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΜΟΝΟ 
ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΜΕ ΠΑΙΡΝΕΙ 
ΣΠΑΝΙΩΣ ΤΟ ΣΗΚΩΝΩ 
ΔΥΟ ΞΕΝΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ 
ΠΩΣ ΜΑΣ ΚΑΝΑΝ ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ 

ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΣΑΝ ΣΗΚΩΘΩ 
ΦΟΡΑΩ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΕΝΑ ΣΤΑΥΡΟ 
ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΕ ΒΙΑ ΑΝΟΙΓΩ 
ΑΡΓΗΣΑ ΗΔΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΥΓΩ 
ΚΑΦΕ ΜΙΑ ΚΟΦΤΗ ΓΟΥΛΙΑ 
ΜΕ ΑΓΧΟΣ ΦΕΥΓΩ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ 
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΩ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ ΑΛΛΑ...
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ Μ'ΑΡΕΣΕ 
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΠΟΤΕ ΣΩΣΤΟ 
Μ'ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΙΖΕΡΗ ΖΩΗ ΠΩΣ ΜΟΥ ΖΗΤΑΝΕ ΝΑ ΑΡΚΕΣΤΩ 

ΩΡΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ'ΤΗΝ TV 
ΚΟΥΤΟ ΜΕ ΚΑΝΑΝΕ ΚΟΥΤΟ
ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΖΩΗ 
ΚΙ ΑΝ ΕΤΣΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΙΑ ΝΑ ΖΩ 
ΕΓΩ ΕΧΩ ΑΛΛΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΛΕΨΩ ΤΗΝ ΖΩΗ 
ΔΕΝ ΘΑ ΜΕ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΣΕ ΚΛΟΥΒΙ 
ΕΓΩ ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΠΕΤΩ 
ΗΡΘΕ Η ΣΤΙΓΜΗ Ν'ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ 
ΦΤΑΝΕΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΩΣ ΕΔΩ
↧
Viewing all 850 articles
Browse latest View live
Search