ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ

Από τη Ρέθεμνο με αγάπη!...


ΤΟΥ ΘΕΟΥ:

Ρωτάς ήντα 'ναι ο Θεός και ποιος τον εκατέχει
είν'η Αγάπη μάθια μου που σύνορο δεν έχει.



TΟΥ ΕΡΩΤΑ:

Καλό είναι και τη λογική λίγο να την ακούμε
μα για τον Έρωτα Θεό είναι γραφτό να ζούμε.

Έχεις για μάθια θάλασσα και ουρανόν ομάδι
μα δε γροικάς απού για σε ρημάζω κάθε βράδυ.

Κύμα το κύμα η θάλασσα να μάζευε και πάλι
να 'ταν η Κρήτη μιαν οργιά 'πο τη δική σου αγκάλη



ΤΣΗ ΚΑΡΔΙΑΣ:

Είναι η καρδιά μου κόκκκινη σαν το καυτό καμίνι
αν σκορπιστεί στον ουρανό, άστρο δεν θ'απομείνει.

Είναι η καρδιά μου ποταμός, μια θάλασσα ζητάει
αν την ανοίξεις μια αγκαλιά μέσα σου θα κυλάει.

Έχει η καρδιά μου κύματα, μα όσο κι αν αγριέψει
μια σκέψη σου μόνο αρκεί για να την ημερέψει.

Είναι η καρδιά σου θάλασσα κι εγώ την αγναντεύω
να 'χα καράβι το κορμί και να σε ταξιδεύω.



ΤΣΗ ΚΡΗΤΗΣ:

Την Κρήτη την αγάπησα σαν μάνα και πατρίδα
όλο τον κόσμο αν γύρισα, έθοιο νησί δεν είδα

Πέφτει η νυχτιά ολοσκότεινη μες στην παντέρμη Κρήτη
μα στην ψυχή μου έχω λευκό χιόνι του Ψηλορείτη

Κρήτη μου η μοίρα μ'έφερε στα χώματά σου πάλι
να τα πατώ, να μου γεννούν την πιο ουράνια ζάλη



ΤΣΗ ΞΕΝΙΘΙΑΣ:

Δεν κλαίω κακούργα ξενιθειά τα μύρια βάσανά μου
μόνο με λιώνει που μακρυά έχω τα τα παιδιά μου...



ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ:

Σου είπα να σε παντρευτώ κι εσύ ρωτάς με 'γιάντα;'
Γιάντα δεν θα 'βρεις σαν κι εμέ ποτέ σου άλλον άντρα!

Σου είπα να σε παντρευτώ κι εσύ μου είπες 'φύγε'!
Φύγε να πεις την κότα σου που θα σε πάρει, λίγε!...

Σου είπα να σε παντρευτώ κι εσύ μου είπες 'όϊ'!
Άμε να πεις στη μάνα σου να σύρει μοιρολόι!



ΤΟΥ ΠΟΥΛΙΟΥ:

Πουλί θα γίνω μάθια μου σε σέ θα φτερουγίσω
κι άμα με άλλονε σε βρω... θα σας εκουτσουλίσω!


Γιώργος Δάσκακος
Δασκακογιωργής