Τα γενέθλια

Αν το αντίο είναι τόσο γλυκό, πως είν'όταν λες βαθιά σ'αγαπώ...;


Στίχοι: Νίκος Βίττης
Mουσική: Νίκος Βίττης
Ερμηνεία: Σπύρος Κλείσσας

Τα χρόνια πολλά ισχύουν ακόμη,
ακόμα κι αν έφυγα απ'τη γιορτή
Χαμένος στους δρόμους δεν ξέρω τι ψάχνω
μα δε θα το βρω, μέσα στη νύχτα μέσα στο νου που τρέχει παντού.

Χαμόγελα υποκριτών,
ακούσια χάδια εραστών
και μόνο η λέξη έχει απομείνει
το νόημά της έχει χαθεί τυλίχτηκε στη σιωπή.

Χαμένος για πάντα στην έρημη πόλη,
φράγμα τα κτήρια, η αιθάλη κι η σκόνη.
Μα μέσ'απ'τα χρώματα κινούμενου κάστρου
που η φλόγα κινεί, ζωντάνεψες μές στη σκηνή στο άσπρο πανί.

Ανείπωτα λόγια κι ανείπωτοι πόθοι,
σπρωγμένα στα βάθη της καρδιάς,
ένα σου χάδι, φιλί ζωής,
τους πόθους ξυπνήσαν κι αποκτήσαν, χρώμα στο γκρίζο της ψυχής.

Όλα τα χάδια σα ρούχο μ'αγγίζουν,
ξένος εγώ στο δικό μου κορμί.
Τα χείλη μου ψάχνουν τη γεύση του πάθους
σε ξένο φιλί, κι ο νους ταξιδεύει σε κύματα πάνω, στο δικό σου νησί.

Τα τείχη του κάστρου απόρθητα,
κι αναζητώ κερκόπορτα.
Μάταιη μάχη, μ'απάντηση δως μου,
αν το αντίο είναι τόσο γλυκό πως είν'όταν λες βαθιά σ'αγαπώ.