Κι οταν σε κλάματα ξεσπά τρίβει με λύσσα τα σκαλιά...
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου
Στίχοι: Ανθή Μητροπέτρου
Ερμηνεία: Γιώργος Μαργαρίτης
Στα χέρια πιάστηκε παλιά
με έρωτες και με θεριά.
Τώρα σκυμμένη στα σκαλιά
τρίβει λεκέδες με νερά.
Σφιγμένος κόμπος η καρδιά
Κάποτε είχε δυο παιδιά
που μπλέξανε με τα σκληρά
και σβήσανε στην Κοκκινιά.
Έχει έναν άντρα, το Θανάση
που τα μυαλά του έχει χάσει
όμως τον είχε αγαπήσει
και δεν μπορεί να τον αφήσει.
Σε σπίτια πάει και καθαρίζει.
Όσο δουλεύει πάντα ελπίζει
οτι ο πόνος θα περάσει
κι ίσως μια μέρα ξεθωριάσει.
'Ολοι ρωτάνε πως αντέχει
όμως κι ο χάροντας προσέχει.
Ξέρει την πόρτα πριν χτυπήσει
αν θα μπορέσει να νικήσει.
Με τη ζωή είναι δεμένη
ας είναι μαυροφορεμένη
κι οταν σε κλάματα ξεσπά
τρίβει με λύσσα τα σκαλιά.
Δισκογραφία:
Γιώργος Μαργαρίτης - Παίζουμε για την φανέλα (2014)
Ο στίχος βραβεύτηκε στους Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού και περιγράφει μια αληθινή τραγική ιστορία για μια μητέρα που εργάζεται σαν καθαρίστρια σε σπίτια ενώ τα παιδιά της χάθηκαν στα «σκληρά». Ακόμα κι ο χάρος φοβάται να την αντικρύσει, μυ λυγίσει.