Τετρακόσια χρόνια του ‘μεινε η σκλαβιά...
Λέει πως είναι Έλλην κι αυτό λέει πολλά
τετρακόσια χρόνια του ‘μεινε η σκλαβιά
μα τα βράδια ονειρεύεται πως θα εκδικηθεί
Αίμα, τιμή...
Έγερσις πρωινή, ζόρικη δουλειά
το αφεντικό του δεν σηκώνει πολλά
ξυρισμένο κεφάλι, σκύβει – τι να πει...;
Αίμα, τιμή...
Μια ζωή ‘διατάξτε’, μια ζωή στρατός
ξυρισμένο μυαλό, δε ρωτάει τι και πως
φόβος, απωθημένα, μίσος και οργή
Αίμα, τιμή...
Το μπόι που χάνει υψώνει μ’ άναρθρες κραυγές
θάνατος μετανάστες, gay, κομμουνιστές
λύκος που ζητάει μια αγέλη για να κρυφτεί
Αίμα, τιμή...
ο μπαμπάς Γερμανία, εξορία, φυλακή
τρικυμία εν κρανίω και ψυχή ρηχή
Αίμα, τιμή...
Λέει πως είναι Έλλην κι αυτό λέει πολλά...
Μιχαήλ Αδάμ