Ένα ζειμπέκικο που ψάχνει μελωδία...
Χαλίκι στο παπούτσι μου
έγινε ο έρωτάς σου
ξυπνώ πρωί, ξυπνάς αργά
σ αφήνω μέλι και αυγά
και είμαι ο είλωτάς σου.
Το βράδυ θες να βγούμε
και γω να κοιμηθούμε
σε θέλω στα όνειρά μου
και δούλα και κυρά μου
τι άλλο πια να πούμε.
Μου λες, θα με αφήσεις
με άλλους θα γυρίσεις
τράβα κυρά μου στο καλό
εσύ βουνό , εγώ γιαλό
και κάνε ότι νομίσεις…
Γιώργος Μακριδάκης