Μα δεν είσαι πουθενά...

Κι ένας μαύρος ουρανός μου θυμίζει συνεχώς πως σ’έχω χάσει...



Σε άλλη αγκαλιά κοιμάσαι
κι εμένα ούτε με θυμάσαι
για ότι ζήσαμε το ξέρω
μόνο εγώ θα υποφέρω.

Τα βράδια σαν τρελός αναζητάω
τα δυο σου χείλη
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω.

Μα δεν είσαι πουθενά
κι όλα γύρω μου κενά
κι ένας μαύρος ουρανός
μου θυμίζει συνεχώς
πως σ’έχω χάσει.

Μα δεν είσαι πουθενά
και το δάκρυ μου κυλά
δεν είμαι κάποιος
που μπορεί να σε ξεχάσει.

Το ξέρω έχω μείνει πίσω
απ’την καρδιά πως να σε σβήσω
σε ψάχνω μ’όλο μου το είναι
για να σου πω έλα και μείνε.

Μα δεν είσαι πουθενά...


Πόπη Κλειδαρά