Εις μνήμην!...
![]()
Στην προσφυγιά φιλόξενη
που είσαι Κοκκινιά μου
την αγκαλιά σου άνοιξες
σαν ήρθε η γενιά μου.
Γλυκό ψωμί μας φίλεψες
πικρό το μακελειό μας
γερμανικό παράπηγμα
ήτανε το σχολειό μας.
Ανώνυμοι και άνεργοι
προβλήματα τεράστια
πάντα το ζόρι τράβηξαν
τα δυτικά προάστια.
Πότε ωιμέ , πότε αλί
σπίτι δίχως παράθυρο
θυμόμαστε το Αϊβαλή
που κάηκε σαν άχυρο…
Γιώργος Μακριδάκης
m@gior
Στην προσφυγιά φιλόξενη
που είσαι Κοκκινιά μου
την αγκαλιά σου άνοιξες
σαν ήρθε η γενιά μου.
Γλυκό ψωμί μας φίλεψες
πικρό το μακελειό μας
γερμανικό παράπηγμα
ήτανε το σχολειό μας.
Ανώνυμοι και άνεργοι
προβλήματα τεράστια
πάντα το ζόρι τράβηξαν
τα δυτικά προάστια.
Πότε ωιμέ , πότε αλί
σπίτι δίχως παράθυρο
θυμόμαστε το Αϊβαλή
που κάηκε σαν άχυρο…
Γιώργος Μακριδάκης
m@gior
Υπάρχουν τρεις εκδοχές σχετικά με την ονομασία και την προέλευση του ονόματος Κοκκινιά.
Η πρώτη εκδοχή, ότι η πόλη πήρε την ονομασία της από το μηχανικό που έχτισε την Κοκκινιά -τον Δημήτρη Κόκκινο- δεν είναι ευσταθής, γιατί η περιοχή της Παλαιάς Κοκκινιάς προϋπήρχε.
Η δεύτερη εκδοχή, ότι η Κοκκινιά πήρε τ’ όνομά της λόγω της ύπαρξης κοκκινοχώματος είναι, επίσης, αβάσιμη, γιατί το κόκκινο χώμα προερχόταν από το εργοστάσιο κεραμοποιίας του Δηλαβέρη, που το προμηθευόταν απ’ τη Χαλκίδα και το Μπογιάτι.
Η επικρατέστερη άποψη είναι πως η Παλαιά Κοκκινιά πήρε τ’ όνομά της απ’ την προγενέστερη ονομασία της περιοχής “Κοκκινάδα”. Η Κοκκινάδα ήταν κατάφυτη από παπαρούνες, γεγονός που το μαρτυρούν όσοι ευτύχησαν να τη δουν κατακόκκινη κι έπαιξαν -ως παιδιά- με το πορφυρό άνθος της παπαρούνας, το οποίο χτυπώντας το με το χέρι έσκαγε κυριολεκτικά στην παλάμη τους.[1]
[1] Μιχαηλίδης Σίμος, Η Γέννηση της Κοκκινιάς, Πειραιάς 1993, σ. 20.