Tο βράδυ έρχεται και γίνεται μαχαίρι...
Ο φόβος μου είναι ένα γκρίζο περιστέρι
φεύγει κρυφά απ'το δωμάτιο το πρωί
πετάει αργά από μπαλκόνι σε μπαλκόνι
το βράδυ έρχεται και γίνεται μαχαίρι
Ο φόβος μου είναι κόμπος στο στομάχι
είναι φορές που στο λαιμό μου ανεβαίνει
στέκεται εκεί σε ώρες άδειες και βουβές
και περιμένει ώσπου να μείνουμε μονάχοι
Ο φόβος μου είναι μια μαύρη σκέψη
γυρνάει συχνά όλη τη μέρα στο μυαλό μου
στο υπνοδωμάτιο πολλές φορές μ'ακολουθεί
και με κρατάει άγρυπνο μέχρι να φέξει
Ο φόβος μου είναι δανεικό τσιγάρο
που τον καπνό του δεν αντέχω και με πνίγει
σε ένα βήχα ασταμάτητο ξεσπώ
και αγωνίζομαι ανάσα για να πάρω
Ο φόβος μου είναι εικόνα σε καθρέφτη
μοιάζει με κρύας νύχτας εφιάλτη
με παγωμένο χέρι δέσμιο με κρατά
κι ύστερα χάνεται στη νύχτα σαν τον κλέφτη
Ο φόβος μου είναι σαν πνιγμένο κλάμα
κρύβεται πίσω από κουβέντες τυπικές
αμήχανα χαμόγελα και ξεφτισμένες λέξεις
ξάφνου ξεσπάει στη θλίψη μου αντάμα
Ο φόβος μου είναι τραύμα ξεχασμένο
μοιάζει να έχει επιτέλους γιατρευτεί
μα όταν τα σύννεφα στον ουρανό πυκνώνουν
τότε πονάει σαν όνειρό μου προδομένο
Νίκος Σουβατζής