Μα αλίμονο, την ανάσα σου δεν μπόρεσα να αποτυπώσω...
Η σκέψη μου πάλι γυροφέρνει
σε σένα , οικοδομεί την μορφή σου
και στο χρώμα των ματιών σου
βάζει ένα γκιζοπράσινο σκούρο.
Ζωγραφίζει από τού μυαλού τον καμβά
τα χείλια σου κόκκινα , τα μαλλιά σου ξανθά
το δέρμα σου λευκό ,ω τι ωραία που είσαι
εικόνα αγαπημένη
μα αλίμονο την ανάσα σου
δεν μπόρεσα να αποτυπώσω
ούτε τις ψυχής σου
κάποιο ίχνος…
Γιάννης Περγαμηνέλλης