Κι εγώ απόμεινα ληστής που λήστεψα όλη τη ζωή μου...
Οι πεινασμένες μου φοβέρες
έχουν τη γεύση του κρασιού
κι εσύ το χρώμα κερασιού
καθώς κυλούν αργά οι μέρες.
Μου φέρνει ζάλη και ναυτία
αυτό το φως της σκοτεινιάς
παραμονή Πρωτοχρονιάς
τα κέντρα θα ‘χουν πελατεία.
Πέρασε ο χρόνος σαν μολύβι
που το ‘σβησε κάποιο παιδί
άραγε αύριο τι θα δει
το σύννεφο όλα τα κρύβει.
Εκεί στην άκρη της ερήμου
θα βρει νερό ο ασκητής
κι εγώ απόμεινα ληστής
που λήστεψα όλη τη ζωή μου.
Κοιμήθηκα πάνω στην πέτρα
και στου αρχαγγέλου το φτερό
έχει στερέψει το νερό
τώρα τα σφάλματά σου μέτρα.
Περπάτησα αποκομμένος
απ’ του φιλιού σου την πηγή
τώρα πατώ μια στέρεα γη
αλλά ξυπνάω ιδρωμένος.
Γιώργος Γκανέλης