Ήσουν μια πέτρινη καρδιά...
Η ώρα είναι τρεις παρά
και ήρθα να σε δω αλλά
με πρόλαβες τόσο καλά
και τα κανόνισες
του τηλεφώνησες.
Κι ενώ είχα τόσα να σου πω
όχι απλά πως σ’ αγαπώ
χιλιάδες λόγια απ’ την ψυχή
με κόψατε σε μια στιγμή.
Και τι γυρεύω εγώ εδώ
και προσποιείσαι στο λεπτό
τον άλλον βάζεις για να πει
όσα το στόμα δε μπορεί.
Για πες μου τώρα τι είν’ αυτά
δεν έχεις μπέσα τελικά
ήσουν μια πέτρινη καρδιά
και που σ’ αγάπησα
πως το μετάνιωσα.
Και τώρα φύγε εσύ μου λες
πως δεν υπάρχεις, είσαι χθες
και σε ρωτάω πως μπορείς
τους όρκους σου να αναιρείς.
Η ώρα είναι τρεις παρά
και ήρθα να σε δω αλλά
με πρόλαβες τόσο καλά
και τα κανόνισες
του τηλεφώνησες.
Πόπη Κλειδαρά