Υπάρχει αυτό που δεν το λιώνει ούτε ο χρόνος…
Τσιγάρο ανάβω από τη στάχτη των ματιών σου
φωτιά να πάρει ο κόσμος όλος, να καεί!
Ήτανε κάποτε ο Παράδεισος φιλί
τώρα ανάπηρος απόμεινε ο Θεός σου.
Υπάρχει αυτό που δεν το λιώνει ούτε ο χρόνος…
Τώρα που ήρθανε οι δίσεκτοι καιροί
θα σου το πω στην τελευταία αναπνοή
εγώ, το θύμα σου, εγώ κι ο δολοφόνος
Είναι η αγάπη που όλα τα χωράει
είναι η αγάπη που όλα τα μπορεί
γίνεται Μίσος, σκοτώνει και γελάει
κι ύστερα κλαίει, πονάει και συγχωρεί
Πως τρεμοπαίζει του ανθρώπου η ιστορία
σαν το ποδήλατο στα πόδια ενός παιδιού
εκεί που κάποτε τα χέρια μας παντού
τώρα στα χείλη και των δύο η εξορία
Κι όσα γιορτάσαμε στα υπόγεια της σελήνης
ήρθε σαν όνειρο και τα ‘κλεψε η αυγή…
Δεν ξέρω αγάπη μου απόψε που θα βγει
- θ’ αναστηθούμε αν είσαι εδώ… Εδώ να μείνεις!
Γιατί η αγάπη όλα τα χωράει
γιατί η αγάπη όλα τα μπορεί
γίνεται Μίσος, σκοτώνει και γελάει
κι ύστερα κλαίει, πονάει και συγχωρεί
Γιώργος Γκρίλης
![]()
