Μα είναι πολυέξοδο, τ’ άχερα δεν τα τρώει…
Στην εποχή τη σημερνή, που όλα έχουν αλλάξει
πουλήσαμε το γάιδαρο και πήραμε αμάξι.
Μέσα στο σταύλο δεν χωρεί, του σιάξαμε γκαράζι
να μην χαλά το χρώμα του ο ήλιος και το αγιάζι.
Μα είναι πολυέξοδο, τ’ άχερα δεν τα τρώει
το κάθε του χιλιόμετρο το γράφει σε ρολόι.
Θέλει βενζίνη αμόλυβδη για να τραβά στο δρόμο
και θέλει και μηχανικό μια – δυο φορές το χρόνο.
Τα φρένα άμα χαλάσουνε δεν σιάζει ο καθένας
μόνο ο ψυχίατρος θα δει αν έχει σώας τας φρένας.
Τα λάστιχα κοιτάζουμε, μη χάνουμε αέρα
γιατί άμα ξεφουσκώσουμε δεν πάμε παραπέρα.
Τα λάδια εις τη μηχανή, νερό εις το ψυγείο
πρόσεχε αν θέλεις να μην πας πάλι στο συνεργείο.
Άμα παλιώσει πέτα το κι αγόρασε καινούριο
κι αν σου το κλέψουν τάξε το στον Άγιο Φανούριο.
Γιατί όλα είναι πιθανά τη σημερνή ημέρα
αφού τα’ ανθρώπου τα μυαλά επήρανε αέρα.
Και συνεχώς τα όρια τα βάζει παραπάνω
λες και θα φτάσει στον Θεό με το αεροπλάνο.
Έτσι κι αυτοί που κτίζανε και της Βαβέλ τον πύργο
μπερδέψανε τα λόγια τους σκορπίσαν στην υφήλιο.
Γιάννης Μαλαξιανάκης (Εννιαχωριανός)