Κράταγα και δεν κράταγα μέσ'την βροχή της μοίρας...
Εχτές αργά ο άνεμος
έγδερνε τις ελπίδες
την κουπαστή ξεφλούδιζε
ξεκάρφωνε σανίδες
Τα χέρια μου ματώνανε
στα δόντια της αλμύρας
κράταγα και δεν κράταγα
μέσ'την βροχή της μοίρας
Ζήσε όνειρα που είδες
πήγαινε όπου δεν πήγες
οι καλές στιγμές
οι καλές στιγμές είναι λίγες
Εχτές αργά το πέλαγος
κούρσεψε το λιμάνι
πήρε καρδιές και έρωτες
κοχύλια να τις κάνει
Τα μάγεμα το γλύτωσαν
δυο βάρκες και δυο γλάροι
μα έλα που δεν κάνανε
οι γλάροι για ζευγάρι
Γιάννης Δ. Ρουμελιώτης