Να γυρίσουνε κυρά μου οι νεράιδες οι φευγάτες...
Με την αντηλιά του Ρίτσου,
και το θάμβος του Ελύτη,
έλαμψες φτωχιά ζωή μου,
σαν κυρά τ'Αποσπερίτη.
Με τους μελωδούς τ'Απρίλη,
και με τις ωδές του Μάη,
σε τραγούδησαν τα χείλη,
σαν το νιο που αγαπάει.
Σ'είπα χίλια τραγουδάκια,
που ματώσαν τα χειλάκια,
θα σε πω ακόμα χίλια,
με τα ματωμένα χείλια.
Στις ακρογιαλιές του Ομήρου,
την Ελένη συναντούσα,
και στις θάλασσες του ονείρου,
το ταξίδι αρχινούσα.
Με το λύχνο η καρδιά μου,
έφεξε τις άλλες στράτες,
να γυρίσουνε κυρά μου,
οι νεράιδες οι φευγάτες.
Σ'είπα χίλια τραγουδάκια,
που ματώσαν τα χειλάκια,
θα σε πω ακόμα χίλια,
με τα ματωμένα χείλια.
ΠαντελήςΤσικούρογλου