Αντιγόνη

Και τη Βαβέλ πώς κλείνεις σε στιχάκια που μες στο κρύο ξαγρυπνούν φωνές;
 

Οι φόβοι μας κοιμούνται στα παγκάκια…
Για ποια Ελλάδα, ποια Ελένη λες;
Και τη Βαβέλ πώς κλείνεις σε στιχάκια
που μες στο κρύο ξαγρυπνούν φωνές;

Να ζεις αξίζει για να σε λυτρώνει
μια ανελέητη φωτιά, μια Αντιγόνη

Οι ιππότες που βαστούν εφτά σφραγίδες
σαν Δροσουλίτες βγαίνουν στα στενά
τα μάτια σου ανοιχτά – μην πεις δεν είδες
τη λύπη μην αφήνεις να κερνά!

Να ζεις αξίζει για να σε λυτρώνει
μια ανελέητη φωτιά, μια Αντιγόνη

Να ‘ρθεις εδώ, έχουμε πανηγύρι
οι Παναγίες στο δρόμο σε ζητούν
και δεν φοβόμαστε το χαρακίρι
οι ποιητές πεθαίνουν και γελούν


Γιώργος Γκρίλης