Έλεγα στον θάνατο: ‘με βάφτισαν αθάνατο!’, πριν έρθει η ζωή κι άλλα μου φέρει...
Κατέβασα απ’ τις σκάλες τα σκουπίδια
και λίγο πριν κρυφτώ πίσω στα ίδια
το αμήν, το αμάν κι η τρέλα μου
μου κλείνουν την ομπρέλα μου,
με πνίγει μια βροχή μ’ αποκαΐδια
Με παίρνω σαν παιδάκι, απ’ το χέρι
και πάμε μία βόλτα στα ίδια μέρη
που έλεγα στον θάνατο
‘με βάφτισαν αθάνατο!’
πριν έρθει η ζωή κι άλλα μου φέρει
Μικρέ μου Πρίγκιπα εσύ
της εξορίας μου νησί
τα πλούτη μου, το κόκκινο φεγγάρι
ό,τι είμαι από σένα το ‘χω πάρει
Κι απότομα μου φεύγει όλο το βάρος
θα το ‘χανα και πριν, αν είχα θάρρος
το λέω κι απογειώνομαι
και σαν μπαλόνι υψώνομαι
στην θάλασσα του ουρανού κουρσάρος
Τα κέρινα φτερά μου, τ’ όνειρό μου
στον κόσμο μου τα καίω, τον πιο δικό μου
και πέφτω από το άπειρο
με χίλια, άστρο διάπυρο
ξυπνάω… κι έχω αγκαλιά τον γιο μου
Μικρέ μου Πρίγκιπα εσύ
μισός κελί, μισός πουλί
τα πλούτη μου, το κόκκινο φεγγάρι
ό,τι είμαι από σένα το ‘χω πάρει
Γιώργος Γκρίλης
μισός κελί, μισός πουλί
τα πλούτη μου, το κόκκινο φεγγάρι
ό,τι είμαι από σένα το ‘χω πάρει
Γιώργος Γκρίλης