Μεγάλα φτιάχνω όνειρα – μικρή ζωή με βρίσκει…
Στίχοι:Γιώργος Γκρίλης
Μουσική: Σήφης Κοκολάκης
Ερμηνεία: Σήφης Κοκολάκης
Στον Σηκουάνα κάποτε με κάποιον Μοντιλιάνι
τα βήματα με πήγανε - βήματα από κρασί…
Στα κύματα αντηχούσανε θρήνοι του Γιάννη Αγιάννη
έχανα τις αγάπες μου – χανόσουνα κι εσύ…
Στην Νέα Υόρκη κέρναγα τον Έντγκαρ Άλαν Πόε
τις νότες μου τις κούρντιζε του Γκίνσμπεργκ το Ουρλιαχτό
μες στα λιμάνια ψάχναμε την Κιβωτό του Νώε
- πόρνη ντύθηκε ο έρωτας και πλήρωσα γι’ αυτό!
Σ’ ένα Δουβλίνο άχρωμο, εγώ κι ο Μπέκετ μόνοι
δυο σκύλοι που γαυγίζουνε στων άστρων την σιωπή…
Τον Τζόυς κάπου μαζέψαμε – και με στραβό τιμόνι
φλέρταρα με τον θάνατο – σ’ έχανα στην στροφή…
Με δυο τρελούς αναρχικούς εκεί στην Μπαρτσελώνα
συνθήματα υπογράφαμε σε Γοτθικό Ναό
του Γκαουντί μνημόσυνα στον γερο - Παρθενώνα
κι εγώ για αγάπη δίψασα – δεν μου ‘δωσες να πιω…
Στον Πειραιά δεν μίλαγα – ο Μάρκος είχε ντέρτια
γύρω φτιαγμένοι πρόσφυγες, κομμένο τουμπεκί
μαυράκι προυσαλιώτικο, βυζαντινά άσπρα ντέφια
κερνούσανε οι ρεμπέτισσες – δεν ήσουνα εκεί…
Μεγάλα φτιάχνω όνειρα – μικρή ζωή με βρίσκει
στα πίσω πόδια στέκομαι κι ορμάω στο κενό…
Παίρνει φωτιά ο έρωτας μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι
και με καμένα τα φτερά ψάχνει να βρει Θεό…
(Η αρχική ανάρτηση των στίχων βρίσκεταιΕΔΩ)
Στίχοι:Γιώργος Γκρίλης
Μουσική: Σήφης Κοκολάκης
Ερμηνεία: Σήφης Κοκολάκης
Στον Σηκουάνα κάποτε με κάποιον Μοντιλιάνι
τα βήματα με πήγανε - βήματα από κρασί…
Στα κύματα αντηχούσανε θρήνοι του Γιάννη Αγιάννη
έχανα τις αγάπες μου – χανόσουνα κι εσύ…
Στην Νέα Υόρκη κέρναγα τον Έντγκαρ Άλαν Πόε
τις νότες μου τις κούρντιζε του Γκίνσμπεργκ το Ουρλιαχτό
μες στα λιμάνια ψάχναμε την Κιβωτό του Νώε
- πόρνη ντύθηκε ο έρωτας και πλήρωσα γι’ αυτό!
Σ’ ένα Δουβλίνο άχρωμο, εγώ κι ο Μπέκετ μόνοι
δυο σκύλοι που γαυγίζουνε στων άστρων την σιωπή…
Τον Τζόυς κάπου μαζέψαμε – και με στραβό τιμόνι
φλέρταρα με τον θάνατο – σ’ έχανα στην στροφή…
Με δυο τρελούς αναρχικούς εκεί στην Μπαρτσελώνα
συνθήματα υπογράφαμε σε Γοτθικό Ναό
του Γκαουντί μνημόσυνα στον γερο - Παρθενώνα
κι εγώ για αγάπη δίψασα – δεν μου ‘δωσες να πιω…
Στον Πειραιά δεν μίλαγα – ο Μάρκος είχε ντέρτια
γύρω φτιαγμένοι πρόσφυγες, κομμένο τουμπεκί
μαυράκι προυσαλιώτικο, βυζαντινά άσπρα ντέφια
κερνούσανε οι ρεμπέτισσες – δεν ήσουνα εκεί…
Μεγάλα φτιάχνω όνειρα – μικρή ζωή με βρίσκει
στα πίσω πόδια στέκομαι κι ορμάω στο κενό…
Παίρνει φωτιά ο έρωτας μ’ ένα μπουκάλι ουίσκι
και με καμένα τα φτερά ψάχνει να βρει Θεό…
(Η αρχική ανάρτηση των στίχων βρίσκεταιΕΔΩ)