Το κορίτσι που ευωδιάζει

Απ’ τον έρωτα βγαλμένο του Θεού που πίστεψα...


Ποιο κυκλάμινο φυτρώνει
Μέσα στα βιβλία μου
Ποιο χεράκι ξεκλειδώνει
Τη μελαγχολία μου

Ποιο γαλάζιο σεργιανίζει
Πάνω από το σπίτι μου
Ποιο μελτέμι ξεφυλλίζει
Τον ονειροκρίτη μου.

Το κορίτσι που ευωδιάζει
Όνειρο και θάλασσα
Τους αμύθητους μού τάζει
Θησαυρούς που χάλασα

Απ’ τον έρωτα βγαλμένο
Του Θεού που πίστεψα
Να μου δώσει περιμένω
Τα φτερά που αχρήστεψα.

Ποιο ροδόσταμο κυλάει
Στ’ αδειανό ποτήρι μου
Ποιο πουλάκι κελαηδάει
Μπρος στο παραθύρι μου

Ποιο χαμόγελο γλυκαίνει
Τη βροχή στο βλέμμα μου
Ποιο φιλί μού ξαναφέρνει
Το χαμένο αίμα μου.


Μάριος Βασιλόπουλος