Κι αν η ίδια η ζωή δώσει την γεύση την πικρή... Να μ'αγαπάς...
Μπορείς να μ αγαπάς κάθε πρωί που ανατέλλει ο ήλιος
και πριν προφθάσω ν ακουμπήσω τις σκέψεις μου κοντά σου;
Μα και τις νύχτες τις βαριές που η ώρα δεν περνάει με τίποτα
κι εγώ απλά υπάρχω κι αναστενάζω αναμένοντάς σου;
Να μ αγαπάς όταν εγώ δεν θα μπορώ,
να μ αγαπάς κι όταν τίποτα δεν θά 'χω,
να μ αγαπάς όταν εγώ δεν θα μιλώ,
να μ αγαπάς κι όταν δεν θα υπάρχω.
Θέλω να μ αγαπάς για μένα κι αν θάχω θλίψη ή χαρά,
αν θα χαμογελώ τις μέρες ή αν θα κολυμπώ στο γκρί,
οι σκέψεις και τα όνειρα αν θάν αγνά και λαγαρά
μα κι αν η ίδια η ζωή δώσει την γεύση την πικρή.
Κώστας Πλασταράς