Η ομίχλη επουλώνει τις πληγές, μα αφήνει αξημέρωτα τα βράδια...
Ιούνιος και κρύφτηκα να δω
το καλοκαίρι αν θα ξεμυτίσει
που έφυγες και πήρες τον καιρό
και πρέπει η καρδιά να συνηθίσει
Ιούλιος και πίσω δεν θα ‘ρθεις
κι εγώ κοντά σου δεν θα ξανατρέξω
στο έλεος η πόλη της βροχής
πλημμύρισαν τα πάντα, μέσα κι έξω
Καλοκαίρι κι έξω βρέχει
κάτι θα ‘χει ο Θεός μαζί μου
κάποιος, κάπου, δεν αντέχει
κι εσύ παίζεις με την ψυχή μου…
Ο Αύγουστος δεν πάει διακοπές
πεθαίνει σε μια Αθήνα που είναι άδεια
η ομίχλη επουλώνει τις πληγές
μα μένουν αξημέρωτα τα βράδια
Γιώργος Γκρίλης