Quantcast
Channel: Στιχο-Μυθία
Viewing all 850 articles
Browse latest View live
↧

Ο κλόουν

July 22, 2013, 3:14 am
$
0
0
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμοραγεί...

Στίχοι: Θοδωρής Βλαχάκης
Μουσική: Θανάσης Σκαρλάτος
Eρμηνεία: Magic de Spell

Ο κλόουν κοιτάζει,
το αδηφάγο του κοινό.
Το πλήθος ουρλιάζει,
μέσα σε φώτα και καπνό.

Ο κλόουν γελάει,
κι είναι το γέλιο θλιβερό.
Τρεκλίζει και σπάει,
στον τελευταίο του χορό.

Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή,
ό,τι αγάπησες και σου δινε ζωή.
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμοραγεί,
είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή.

Τη μάσκα πετάει,
στρέφει το βλέμα στο κενό.
Το σόου ξεχνάει,
νιώθει το τέλος είναι εδώ.

Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή,
ό,τι αγάπησες και σου δινε ζωή.
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμορραγεί,
είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή.

Σκοτάδι τριγύρω,
σκοτάδι πάνω στη σκηνή.
Κανείς δε θα μάθει,
για την αγάπη που πενθεί.

Λουλούδια τραγούδια,
δεν έχουν θέση πια εδώ.
Διαφημίσεις,
και αλλαγή στο σκηνικό.

Είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή,
ό,τι αγάπησες και σου δινε ζωή.
Είμαι ό,τι ξέχασες και τώρα αιμορραγεί,
είμαι ο κλόουν που πεθαίνει στη σκηνή.

Δισκογραφία:
Magic de Spell - ΟΚ πατέρα (2009)
↧
Search

ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΜΕ ΟΜΠΡΕΛΕΣ

July 22, 2013, 1:36 pm
$
0
0
Βρήκα ένα βάτραχο τον φίλησα στο στόμα, μα τη μορφή σου δεν έχει πάρει ακόμα...

Στίχοι: Sunny Μπαλτζή
Μουσική: Αρλέτα
Πρώτη εκτέλεση: Αρλέτα

Όλα μου άρεσαν κοντά σου τελικά
το σπίτι σου ήταν ζάχαρη και καραμέλες
την πόρτα μου 'κλεισες μια νύχτα με βροχή
και με προσπέρασαν οι μάγισσες μ' ομπρέλες

Τέλειωσε κι αυτό το παραμύθι
τέλειωσε στο σιντριβάνι κλαίω
Βρήκα ένα βάτραχο τον φίλησα στο στόμα
μα τη μορφή σου δεν έχει πάρει ακόμα

Όλα μου άρεσαν κοντά σου τελικά
το δηλητήριο στα μήλα κι οι κορδέλες
μα εσύ με έδιωξες μια νύχτα με βροχή
και με προσπέρασαν οι μάγισσες μ' ομπρέλες

Τέλειωσε κι αυτό το παραμύθι
τέλειωσε στο σιντριβάνι κλαίω
Βρήκα ένα βάτραχο τον φίλησα στο στόμα
μα τη μορφή σου δεν έχει πάρει ακόμα


Δισκογραφία:
Αρλέτα - Έμπορος Ονείρων 1995
Sunny Μπαλτζή - Κασέτα 2010
↧
↧

Ακατοίκητο νησί

July 23, 2013, 5:12 am
$
0
0
Μην πάει η αγάπη μας εκεί...

Μουσική: Γρηγόρης Πολύζος
Στίχοι: Γιώργος Σταυλιώτης
Ερμηνεία: Νίκος Ζούδιαρης - Μαρία Κρασοπούλου

Σαν ποτάμι που ρέει η αγάπη σε σπρώχνει
Μα απ'τα που'χες πάντα κάτι σε διώχνει
Μ'έναν τοίχο που χτίζεις όλο όρια βάζεις
Και όσο λέω σε ξέρω...τόσο ξένη μου μοιάζεις
Τα κομμάτια που αφήνεις προσπαθώ να μαζέψω
Σου χτυπώ να μ'ανοίξεις μα με κλείνεις απ'εξω
Τη ζωή μας κοιτάζω σε μια γυάλινη σφαίρα
Φυλλαράκια οι λέξεις που πετούν στον αέρα

Εγώ το διάλεξα να σ'αγαπώ
Θυμήσου το'θελες πολύ
Όμως η αγάπη θέλει πάντα δυό
αλλιώς θα μοιάζει με νησί.....
Ένα ακατοίκητο νησί...
Μην πάει η αγάπη μας εκεί

Σαν πελώριο δίχτυ η σιωπή σε τυλίγει
Σε αβέβαιο μέλλον το παρόν καταλήγει
Όλα μοιάζουν μαχαίρια που επάνω μου στρέφεις
Και όταν λέω σε χάνω πάντα εδώ επιστρέφεις
Περασμένη η ώρα μα δεν θέλω να φύγω
Άλλο πια δεν αντέχω την φωνή μου να πνίγω
Ένα άψυχο σώμα , μέχρι η νύχτα να σβήσει
μια πνοή περιμένει επιτέλους να ζήσει


Δισκογραφία:
Γρηγόρης Πολύζος - Σε τόπους που δεν ξέρω (2012)
↧

Εξεγέρσεις (ανά την υφήλιο)

July 23, 2013, 3:16 pm
$
0
0
Η διαρκής ανάγκη της επανάστασης!...


Σημαίες σηκώνει το πλήθος, κραυγάζει,
το δίκαιο ψάχνει, γι’ αλήθεια διψά,
ζητά οργισμένο να φύγουν οι φαύλοι,
το φως στην πατρίδα να λάμψει ξανά.

 Φωτιές, προβοκάτορες, βία, αντιβία,
αιτίες, συνθήματα, λόγια θολά,
μεγάφωνα, γκλομπ, δακρυγόνα, φορεία.
Παλιά ιστορία καινούρια φορά.

 Για μέρες το πλήθος απτόητο μένει,
η βία συσκέπτεται, λύση να βρει,
συντάγματα, νόμους, προσχήματα ξέρει,
τη σύνεση παίζει, στις κάλπες καλεί.

Κομμάτια το πλήθος, οι λίγοι εμμένουν,
ποτάμι κομμένο, ρυάκια μικρά,
το δήμο υμνούνε οι ρήτορες, τρέχουν,
για χρέος μιλούνε γι’ αγνή προσφορά.

 Σε θα απλωμένα ο δήμος ψηφίζει,
οι φαύλοι στην άκρη, καινούριοι ταγοί,
στου έθνους την άνοιξη τώρα ελπίζει,
βαθιά ονειρεύεται την αλλαγή.

 Στης νίκης τις δάφνες, βαριές υποσχέσεις,
χαρούμενοι ρήτορες χειρονομούν,
στο αύριο νέες προτάσεις και θέσεις.
Αιθέρων οχούμενοι αδημονούν.

 Κυλούνε και χάνονται άπρακτες μέρες,
με πίστωση χρόνου τα θα καρτερούν,
μικρές αλλαγές τις φωτίζουν σπουδαίες,
οι λίγοι οσμίζονται κι ανησυχούν.

Γρανάζια παλιά με καινούριο το λάδι
αλέθουνε ήρωες των σημαιών,
συμφέρον και χρήμα μαζί στο σκοτάδι,
ηγέτες ανέλεγκτων μηχανισμών.

 Αργά, σταθερά, τα οράματα σβήνουν,
ανήσυχοι γίνονται πλέον πολλοί,
ρητόρων τα πλούτη σκιές μεγεθύνουν,
ποτάμι καινούριο, το χάσμα βαθύ.

Σημαίες σηκώνει το πλήθος, κραυγάζει,
το δίκαιο ψάχνει, γι’ αλήθεια διψά,
ζητά οργισμένο να φύγουν οι φαύλοι,
το φως στην πατρίδα να λάμψει ξανά.

Άρης Άλμπης
↧

Αθανασία

July 25, 2013, 2:13 pm
$
0
0
Τριγυρναω μονάχος,αυτη ειναι η ουσια...

Από των Ατρειδων ξεκινησα τον καταραμενο οικο,
Το ονομα μου γραφτηκε στου Μαραθωνα τον τυμβο,
Ο πιο καλος μαθητης ημουν του Πλατωνα,
Και οδηγός του Αλεξανδρου στο μαντειο του Αμμωνα,

Και οταν ημουν στη Ρωμη συμπεριφερομουν σα Ρωμαιος
Ειδα πλουτη και ανακτορα, μα πουθενα το κλεος
Του Νταβιντσι εγινα η μεγαλύτερη εμπνευση
Στην  εσωτερικη αναζητηση του για τη Θεωση

Και από ολα οσα ειδα, καλα και  κακα,
Μοναχα εκλαψα μια φορα,
Οταν ειδα τη Σμυρνη να παιρνει φωτια,
Οταν ειδα παιδια με ματια θαμπα

Σωματα προσφερθηκαν να τα κατοικησω πολλά
Μα κανενα δε μου εκανε, ηταν όλα φθαρτά,
Και ετσι συνεχισα να περιπλανιεμαι στο χρόνο,
Αορατος, πρωτογενης μα και μόνος

Και ειμαι λυκος μεσα στα προβατα
Γενναιος στρατιωτης στα χαρακωματα
Φανατικος οπαδος στα κιγκλιδωματα
Ορατος μoναχα στα ασωματα

Παντα αναρρωτιομουν για την αθανασια
Αν ειναι καταρα ή αν ειναι ευλογία
Απαντηση δε θα δωσω με ευκολία

Τριγυρναω μονάχος,αυτη ειναι η ουσια...


Κωνσταντίνος Βένδρας 
↧
↧

Καραντί

July 26, 2013, 3:46 pm
$
0
0
Χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ...

Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Eρμηνεία: Κώστας Θωμαΐδης // Γιώργος Νταλάρας // Ρίτα Αντωνοπούλου // Γιάννης Κότσιρας

Μπάσες στεριές ήλιος πυρρός και φοινικιές
ένα πουλί που ακροβατεί στα παταράτσα
γνέφουνε δυο στιγματισμένα μαύρα μπράτσα
που αρρώστιες τα `χουνε τσακίσει τροπικές

Παντιέρα κίτρινη σινιάλο του νερού
φούντο τις δυο και πρίμα βρέξε το πινέλο
τα δυο φανάρια της νυκτός κι ο Πιζανέλο
ξεθωριασμένος απ’ το κύμα του καιρού

Το καραντί, το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει

Όρντινα δίνει ο παπαγάλος στον ιστό
όπως και τότε απ’ του Κολόμπου την κουκέτα
χρόνια προσμένω να τυλίξεις την μπαρκέτα
χρόνια προσμένω τη στεριά να ζαλιστώ

Φωτιές ανάβουνε στην άμμο ιθαγενείς
κι αχός μας φτάνει καθώς παίζουν τα όργανά τους
της θάλασσας κατανικώντας τους θανάτους
στην ανεμόσκαλα σε θέλω να φανείς

Φύκια μπλεγμένα στα μαλλιά στο στόμα φύκια
έτσι ως κοιμήθηκες για πάντα στα βαθιά
κατάστιχτη πελεκημένη απο σπαθιά
διπλά φορώντας των Ίνκας τα σκουλαρίκια

Το καραντί το καραντί θα μας μπατάρει
σάπια βρεχάμενα τσιμέντο και σκουριά
από νωρίς δεξιά στη μάσκα την πλωριά
κοιμήθηκεν ο καρχαρίας που πιλοτάρει 

Δισκογραφία:
Ο Κ.Θωμαΐδης σε δυο τραγούδια του Θ. Μικρούτσικου - 1986
Γραμμές των Οριζόντων - 1992
Live & Unplugged - 1998
Τα χρώματα του χρόνου - 1999
Σταυρός του Νότου - 2005



Στίχοι: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Ξέμπαρκοι
Eρμηνεία: Ξέμπαρκοι
Δίσκος: Ξέμπαρκοι - (Νίκος Καββαδίας) S/S Ιόνιον 1934 (1986)

↧

Το «τι» και το «ε»

July 26, 2013, 5:02 pm
$
0
0
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή  που πια δεν έχω τίποτε άλλο...

Στίχοι: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Mατούλα Ζαμάνη
Ερμηνεία: Mατούλα Ζαμάνη

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα
Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού,
για το μικρό το πόδι σου
μες στ' αχανή σεντόνια
να μαδάω γιασεμιά.

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή
που πια δεν έχω τίποτε άλλο.

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πως χαϊδεύεις, πως φιλάς
Πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε»


Οδυσσέας Ελύτης - Μονόγραμμα (1971)
Δισκογραφικά ακυκλοφόρητο.
↧

Αναρχάγγελοι

July 27, 2013, 4:12 pm
$
0
0
Κι ο παράδεισος να γίνει ένα αναρχικό χωριό...
Στίχοι: Γιώργος Ζήκας
Μουσική: Γιώργος Ζήκας
Ερμηνεία: Χριστιάνα

Δε σε άφησαν να μπεις
οι φρουροί του παραδείσου,
μην πλανέψεις τα ουρί
και το σκάσουνε μαζί σου.

Μαζευτήκανε στην πύλη
να το συζητήσουνε,
και στη γη αποφασίσανε
να σε γυρίσουνε.

Τέτοια ομορφιά για κόρη,
δεν την είχαν ξαναδεί,
τέτοια μάτια, τέτοια χείλη,
τέτοιο λυγερό κορμί,
τέτοια μάτια, τέτοια χείλη,
τέτοιο λυγερό κορμί.

Αναρχάγγελοι με μιας
τα ουρί του παραδείσου,
τους φρουρούς τους ξεγελούν
κι όλα έρχονται μαζί σου
και γίνεσαι εσύ η αιτία
να ξεσπάσει το κακό
κι ο παράδεισος να γίνει
ένα αναρχικό χωριό.

Τέτοια ομορφιά για κόρη,
δεν την είχαν ξαναδεί,
τέτοια μάτια, τέτοια χείλη,
τέτοιο λυγερό κορμί,
τέτοια μάτια, τέτοια χείλη,
τέτοιο λυγερό κορμί.


Δισκογραφία:
Χριστιάνα - Σκεπάστε τα ραδιόφωνα ( 1992 )
↧
Search

ΓΡΙΑ ΒΑΘΡΑ

July 29, 2013, 6:31 am
$
0
0
Κι είναι όλα τόσο όμορφα όταν το νερό κυλάει απλά...


Στίχοι: Άκης Φιλιός
Μουσική: Άκης Φιλιός
Ερμηνεία: Άκης Φιλιός

Ένας βάτραχος, ολίγον τι πονηρός
στη γριά τη βάθρα λίγο πριν νυχτώσει
ψάχνει μια λιβελούλα εν ονόματι Λούλα
της αθανασίας το φιλί να της δώσει.

Κι είναι όλα τόσο όμορφα
όταν το νερό κυλάει απλά.
Όταν το νερό κυλάει απλά
είναι όλα τόσο όμορφα.

Στου φονιά το στέκι μία αράχνη πλέκει
ονειροπαγίδες για αυτούς που ζητάνε
την αλήθεια τους στα παραμύθια τους
κι όλη μέρα μόνο για αυτό σου μιλάνε.

Κι έτσι το νερό κυλάει απλά
κι είναι όλα τόσο όμορφα.
Μια δροσοσταλίδα όλη γη
κολυμπάς μέσα σε αυτήν κι εσύ.

Μια νεαρή κατσίκα που τη λένε Τσίκα
ανέμελα γλιστράει στου φεγγαριού τις πλαγιές
μα γρήγορα ή αργά, όλοι το ξέρουνε πια,
σε πειναλέου πιάτο θα βρεθεί στις Καρυές.

Στη μεριά του Βάτου έχασε τη λαλιά του
ο κυρ τζίτζικας ο παραθεριστής
κι έτσι άθελά του πάει η καλιά του,
σε όποιο δέντρο και να ψάξεις δεν θα τον βρεις.

Κι όμως το νερό κυλάει απλά
κι είναι όλα τόσο όμορφα.
Κι είναι όλα τόσο όμορφα
όταν το νερό κυλάει απλά.

Σε ένα αρχαίο πλατάνι στήσανε πλεκτάνη
δύο μικρές οχιές σε μια ανύποπτη σαύρα.
Την κεράσαν ποτό δήθεν ιαματικό
και γίναν όλα γύρω της απότομα μαύρα.

Μα είναι όλα τόσο όμορφα.
όταν το νερό κυλάει απλά.
Μια δροσοσταλίδα όλη η γη
μέσ' τα μάτια σου είναι η πηγή.
↧
↧

Το κόκκινο σου χρώμα

July 29, 2013, 2:33 pm
$
0
0
Πως να γιατρέψω της ψυχής το σώμα; 


Εγώ αρνήθηκα τον εαυτό μου
για σένα έδωσα ψυχή και σώμα
και εσύ καρδιά μου και κορμί δικό μου
άραγε νοιάστηκες ποτέ για μένα?

Με ένα σου βλέμμα με κοιτάς και ξέρεις
πως ότι μέσα σου σκληρά δικάζεις
είναι μια αλήθεια που την αποφεύγεις
είναι μια σκέψη που δεν θες να κάνεις

Κι όταν με βλέπεις να περνάω και να χω
στο πρόσωπο μου έκφραση χειμώνα
ποτέ δεν μου πες στάσου λίγο ακόμα
να φτάσουμε κι οι δυο μαζί στον πάτο

Κι εγώ που πάντα δεν μπορώ να φτάσω
 αυτό το κόκκινο βαθύ σου χρώμα
πως να μπορέσω να σε ξεπεράσω;
πως να γιατρέψω της ψυχής το σώμα;

Πως απ τα λίγα μου να δώσω κάτι;
πως η φωτιά να σβήσει απ το αίμα;
κατάλαβε το η ζωή ειναι κέρμα
αν δεν ρισκάρεις έχεις ήδη χάσει

Μπορεί στην τελική να είχες δίκιο
μάλλον δεν ήμουν αρκετός για σένα
ίσως στο τέρμα γίνονται όλα ξένα
ίσως η αγάπη ξεγελάει το στίχο

Πάρης Παπαδόπουλος 
↧

Λίμνη

July 30, 2013, 12:52 pm
$
0
0
'Εδώ είναι ο τόπος μου' σου είπε η ψυχή σου, 'να γιατί χρόνια πάνω σου κρατούσες το κλειδί'!...

Σύνθεση : Νίκος Μαστoράκης
Στίχοι : Δέσποινα Δραγασάκη
Τραγούδι : Σωκράτης Μάλαμας

Ούτε που το κατάλαβες πως έφτασες στο σπίτι
Που έχει δάσος σκοτεινό γύρω να το φυλά
Και μπρος στα σκαλοπάτια του τη πράσινη τη λίμνη
Εκεί η σιωπή αντίλαλο της νύχτας τραγουδά

Εδώ είναι ο τόπος μου σου είπε η ψυχή σου
Να γιατί χρόνια πάνω σου κρατούσες το κλειδί
Στο σπίτι η πόρτα άνοιξε σφραγίστηκε η φυγή σου
Μέρες στο τζάκι έκαιγες ένα παλιό κλουβί

Ήταν πρωί που βρέθηκες μες τη μικρή σου βάρκα
Στη λίμνη που είναι άχρονη τόλμησες να ανοιχτείς
Που τα πουλιά δεν την κοιτούν να μην καούν τα μάτια
Της λησμονιάς το άλλοθι χάνεις όταν τα δεις

Μα εσύ έγειρες και έσερνες το αθώο σου το χέρι
Αν και το αίμα πάγωνε χάιδευες το νερό
Μετά καταμεσήμερο με το κορμί που ξέρει
Κολύμπησες και άνοιξες τη πόρτα στο βυθό

Ούτε που το κατάλαβες πως έφτασες στο σπίτι
Που έχει δάσος σκοτεινό γύρω να το φυλά
Και μπρος στα σκαλοπάτια του τη πράσινη τη λίμνη
Εκεί η σιωπή αντίλαλο της νύχτας τραγουδά


Δισκογραφία :
Νίκος Μαστoράκης - Κύρβα  ( 2013 )
↧

4η ΑΚΡΟΑΣΗ. Αποτελέσματα 4ης ακρόασης

July 30, 2013, 2:04 pm
$
0
0
AKROASI-banner-site

Τα θερμά μας συγχαρητήρια στους συνεργάτες της Στιχο-Μυθίας, αλλά και σε όλους τους δημιουργούς που συμμετείχαν στην 4η Ακρόαση της Μικρής Άρκτου, είτε ανήκουν σ' αυτούς που ξεχώρισαν είτε όχι! Η διαφορά εξ άλλου, όπως διαβεβαιώνουν οι διοργανωτές ήταν 'στα σημεία'.
Σημασία έχει ότι αποδεικνύουμε με την αγάπη στο καλό ελληνικό τραγούδι, την εμμονή μας στο στίχο που πηγάζει από την ψυχή και το μεράκι μας  ότι το τραγούδι ΜΑΣ, ειδικά σ' αυτούς τους δίσεκτους καιρούς, είναι εδώ! Κι ανθίζει!...

↧

Μεσοπέλαγα

July 30, 2013, 3:43 pm
$
0
0
Το ρυμουλκό της Ψυχής: η Αγάπη!...

Στίχοι: Γιώργος Ορφανός
Μουσική: Γιάννης Βελίκης
Απαγγελία: Χρήστος Φολτόπουλος (Arpeggios M.P.)
Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος.

Σκοτείνιασε ο ουρανός.
Ο ήλιος κρύφτηκε.
Λυσσομανούν οι αγέρηδες.
Ταράζεται η θάλασσα.
Φουσκωμένα σπουν στην ακροθαλασσιά τα κύματα.
ΨΥΧΗ λέγεται η δίκωπος λέμβος
Που θαλασσοδέρνεται μεσοπέλαγα.
Χωρίς πυξίδα ή φάρο.
Απάνεμο αγκυροβόλι γυρεύει.
Σωτηρία εκείνος και εκείνη, το διμελές πλήρωμα.
Και ξάφνου, ανέλπιστα παντελώς.
Φως διαχέεται στην πλάση.
Καταπαύουν οι αγέρηδες.
Γαληνεύει η θάλασσα και τα κυματάκια χαϊδεύουν τα πλευρά της λέμβου.
Στο βάθος, αχνοφέγγει φάρος ατρικυμίαστου λιμανιού....
Θαύμα; Ποιος ξέρει; Εάν αγαπάς και πιστεύεις , όλα γίνονται...
Και καταφτάνει ρυμουλκό
Να συνδράμει την Ψυχή, εκείνον και εκείνη...
Ρυμουλκό, ονόματι ΑΓΑΠΗ!

Arpeggios M.P.
↧
↧

Ζουμπούλι

July 31, 2013, 1:18 pm
$
0
0
Και μόνο ο Χάροντας μπορεί να μας χωρίσει πάλι...

Στίχοι: Ηλίας Ζούτσος
Μουσική: Ηλίας Ζούτσος
Ερμηνεία: Ηλίας Ζούτσος

Ζουμπούλι μανουσάκι μου
-χρυσάφι μου-
κι όμορφο γιασεμί μου
που 'ν' ο καιρός που είμαστε
-χρυσάφι μου-
ο γης τ' αλλού πουλί μου


Πιάσε γοργόνα το χορό
να πιάσω το δοξάρι
και μόνο ο Χάροντας μπορεί
να μας χωρίσει πάλι


Δισκογραφία:
Ηλίας Ζούτσος - Σημείο (2013)



↧

Eρωτική τορπίλη

July 31, 2013, 4:23 pm
$
0
0
Αν με κάτι τέλος πάντων την διώξω θα βυθιστώ πλημμυρισμένος....

Μια τορπίλη
έχει σφηνώσει στα πλευρά μου
αν την αφήσω θα με πεθάνει
αν με κάτι τέλος πάντων την διώξω
θα βυθιστώ πλημμυρισμένος
από έρωτα.

Βαλάντης Βορδός
↧
Search

Σαν ταξιμάκι απ' τη Σμύρνη

August 1, 2013, 1:56 pm
$
0
0
Κι αν είν' ο κόσμος, βαρύς χειμώνας εσύ 'σαι όλη μια φωτιά...

Στίχοι: Μαρία Παπαδάκη
Μουσική: Πασχάλης Τόνιος
Ερμηνεία: Αρετή Κετιμέ-Πασχάλης Τόνιος

Απόψε πάλι, όλα μου φταίνε
και με τα δύσκολα τα βάζω..
μα τα φιλιά σου.. παραμύθια λένε
και με τα μάγια τους τον κόσμο αλλάζω..
Σαν ταξιμάκι απ' τη Σμύρνη
η αγάπη σου τον πόνο σβήνει..

Είν' η ζωή μου ζημιά και τρέλα
σου είπα κι' άναψα τσιγάρο
μα η ματιά σου.. μέλι και κανέλλα
να μη χαθώ...μου βρήκε πάλι φάρο..
Σαν ταξιμάκι απ' τη Σμύρνη
η αγάπη σου τον πόνο σβήνει..

Δεν υποφέρω πια τον εαυτό μου
σα νάναι ξένος με κοιτάει..
μαζί σου μόνο.. γίνομαι δικός μου
και η ψυχή μου στο κορμί χωράει..
Σαν ταξιμάκι απ' τη Σμύρνη
η αγάπη σου τον πόνο πίνει..
Σαν ταξιμάκι απ' τη Σμύρνη
η αγάπη σου τον πόνο σβήνει..

Κι αν είν' ο κόσμος, βαρύς χειμώνας
εσύ 'σαι όλη μια φωτιά...

Σαν ταξιμάκι απ' τη Σμύρνη
η αγάπη σου τον πόνο σβήνει..
Σαν ταξιμάκι απ' τη Σμύρνη
η αγάπη σου τον πόνο σβήνει..


*Θα εμπεριέχεται στον καινούργιο δίσκο του Πασχάλη Τόνιου "ΚΑΛΩΣ ΕΧΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΣΜΑΤΩΝ"..
↧

Αγάπη

August 1, 2013, 2:42 pm
$
0
0
Υπάρχει αυτό που δεν το λιώνει ούτε ο χρόνος…

Τσιγάρο ανάβω από τη στάχτη των ματιών σου
φωτιά να πάρει ο κόσμος όλος, να καεί!
Ήτανε κάποτε ο Παράδεισος φιλί
τώρα ανάπηρος απόμεινε ο Θεός σου.

Υπάρχει αυτό που δεν το λιώνει ούτε ο χρόνος…
Τώρα που ήρθανε οι δίσεκτοι καιροί
θα σου το πω στην τελευταία αναπνοή
εγώ, το θύμα σου, εγώ κι ο δολοφόνος

Είναι η αγάπη που όλα τα χωράει
είναι η αγάπη που όλα τα μπορεί
γίνεται Μίσος, σκοτώνει και γελάει
κι ύστερα κλαίει, πονάει και συγχωρεί

Πως τρεμοπαίζει του ανθρώπου η ιστορία
σαν το ποδήλατο στα πόδια ενός παιδιού
εκεί που κάποτε τα χέρια μας παντού
τώρα στα χείλη και των δύο η εξορία

Κι όσα γιορτάσαμε στα υπόγεια της σελήνης
ήρθε σαν όνειρο και τα ‘κλεψε η αυγή…
Δεν ξέρω αγάπη μου απόψε που θα βγει
-  θ’ αναστηθούμε αν είσαι εδώ… Εδώ να μείνεις!

Γιατί η αγάπη όλα τα χωράει
γιατί η αγάπη όλα τα μπορεί
γίνεται Μίσος, σκοτώνει και γελάει
κι ύστερα κλαίει, πονάει και συγχωρεί


Γιώργος Γκρίλης

↧
↧

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι vs. Big Bright Beautiful Summer

August 3, 2013, 3:35 pm
$
0
0
Eίναι παιδί και με τραβάει απ’ το χέρι κι οι σκόρπιες άκρες μου ενώνονται, δες...



Στίχοι: Μανώλης Φάμελλος
Μουσική: Μανώλης Φάμελλος
Ερμηνεία: Μανώλης Φάμελλος

Αυτός είναι ο ήλιος που ποθούσα να δω
ο έξω κόσμος βιαστικά μεγαλώνει
βιάζομαι να πετάξω και γω
στον ουρανό σαν ασημένιο μπαλόνι

Ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά
και γω θα τρέξω σ’ άγνωστα μέρη

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι
πηδά στο δρόμο απ’ των σπιτιών τις σκεπές
είναι παιδί και με τραβάει απ’ το χέρι
στο τέλος όλες οι υπόγειες στοές
βγάζουν σ’ ένα φωτεινό καλοκαίρι

Σ’ αυτήν την κατήφεια δε χωρούσα να ζω
στους άλλους να βρίζω τα δικά μου τα χάλια
η αλήθεια μου έγινε θηλιά στο λαιμό
και η αγάπη γύρω απ’ την καρδιά μου τανάλια

Ας σβήσει απ’ το στήθος μου αυτή η σκιά
όσα ο καιρός είναι να φέρει θα φέρει

Κι αν κάτι όλα μέσα μου τα βρίσκει λειψά
και κάθε γιορτή ένα σαχλό καρναβάλι
ας στριμωχτεί στη σκοτεινή του σπηλιά
να περιμένει το φθινόπωρο πάλι

Τώρα ο ορίζοντας άνοιξε σαν αγκαλιά
και γω θα τρέξω σ’ άγνωστα μέρη

Ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι
πηδά στο δρόμο απ’ των σπιτιών τις σκεπές
είναι παιδί και με τραβάει απ’ το χέρι
κι οι σκόρπιες άκρες μου ενώνονται δες

Δισκογραφία:
Μανώλης Φάμελλος - Η ευτυχία είναι αυτό... ( 2000)



Big Bright Beautiful Summer

Adapted to English by Markos Delivorias

This is the land that I was hoping to see
The world outside seems to be growing bigger
I can't wait to fly in the sky
Like the smoke that's coming out of my reefer

The world opened up like a beautiful shell
The sky above he claims that he is my father
A big bright beautiful summer
Jumps to the street from the top of a tree
A little kid shouts 'follow me, brother
Through secret tunnels to a wide open sea
Enjoy a big bright beautiful summer'

My depression was bad I couldn't stand on my feet
The drugstore didn't have any suitable upper
My anger I'd take out on guys on the street
And love, it seemed just like the ultimate downer

The world opened up like a beautiful shell
The sky above he claims that he is my father
A big bright beautiful summer
Jumps to the street from the top of a tree
A little kid shouts 'follow me, brother
Through secret tunnels to a wide open sea
Enjoy a big bright beautiful summer'

If you looked at my soul, it looked like a cave
A beast lived inside and it made me scared of
All things around but then a big tidal wave
Took it to hell where it came from

The world opened up like a beautiful shell
The sky above he claims that he is my father
A big bright beautiful summer
Jumps to the street from the top of a tree
A little kid shouts 'follow me, brother
Through secret tunnels to a wide open sea
Enjoy a big bright beautiful summer'

Album:
Markos Delivorias - 'Snow Globe' (2012)
↧

Ευτυχώς

August 3, 2013, 4:05 pm
$
0
0

Ευτυχώς που υπάρχουν και τα όνειρα...

Οι δυο μας κάτω απ’ τη βροχή με μια ψυχή…
δε σταματάω να σου φωνάζω… σ’ αγαπάω!!

Πάλι ξυπνάω ιδρωμένη η εικόνα άξαφνα φεύγει..
όνειρο ήτανε ξανά… ένα απ’ τα πολλά…
μα ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά!

Τα δυο κορμιά ενωμένα στην αμμουδιά…
μέσα στο πάθος και τα φιλιά έχουν ζωή

Μα πάλι ξυπνάω ξαφνικά χάνεται η θάλασσα κι η αμμουδιά
όνειρο ήτανε ξανά… ένα απ’ τα πολλά…

μα ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά!

Ιωάννα Τσαβδαρίδου 
↧

Μαρέα

August 4, 2013, 1:26 pm
$
0
0
Τη νύχτα οι ναύτες κυνηγάνε το φεγγάρι και την ημέρα ταξιδεύουνε στ’ αστεία...

Ποίηση: Νίκος Καββαδίας
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Ερμηνεία:  Χρήστος Θηβαίος & Γιάννης Κούτρας

Ο Αλτεμπαράν ψάχνει να βρει μες στα νερά
το παλινώριο που τον γέλασε δυο κάρτες.
Στης προβολής να τρέχουν βλέπαμε τους χάρτες
του Chagall άλογα τσίρκο του Seurat.

Πυξίδα γέρικη ataxie locomotrice
και στοιχειωμένη από τα χείλια σου σφυρίχτρα.
Στην κόντρα γέφυρα προσμένατε κι οι τρεις
να λύσει τ’ άστρο του Αλμποράν η χαρτορίχτρα.

Της τραμουντάνας τ’ άστρο, τ’ άστρα του Νοτιά
παντρεύονται με πορφυρόχρωμους κομήτες.
Του Mazagan οι θερμαστές οι Σοδομίτες
παίξαν του Σέσωστρη την κόρη στα χαρτιά.

Η ξύλινη που όλοι αγαπήσαμε Γοργόνα,
καθώς βουτά παίρνει παράξενες ανάσες.
Προτού κολλήσουμε για πάντα στις Σαργάσσες,
μας πρόδωσε μ’ ένα πνιγμένο του Νορόνα.

Πουλιά στα ξάρτια καραντί στεργιανή ζάλη
χελιδονόψαρα πνιγμένου δαχτυλίδι.
Του ναυτικού το δυσκολότερο ταξίδι
το κυβερνάν του Μαγγελάνου οι παπαγάλοι.

Η καραβίσια σκύλα οσμίζεται ρεστία
και το κορμί σου το νερό που θα καλάρει.
Τη νύχτα οι ναύτες κυνηγάνε το φεγγάρι
και την ημέρα ταξιδεύουνε στ’ αστεία.

Δισκογραφία:
Θάνος Μικρούτσικος - Σταυρός του Νότου (2005)
Γιάννης Κούτρας - 30 χρόνια φίλοι (2011)
↧
Viewing all 850 articles
Browse latest View live
Search