Ξέρεις την αγωνία...;
Ποίηση: Κάρολος Μπωντλαίρ
Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Σημηριώτης
Σύνθεση: Χρήστος Φολτόπουλος, Γιάννης Βελίκης
Ερμηνεία: Γιάννης Βελίκης (Arpeggios M.P.)
Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος.
Άγγελε που είσαι όλο χαρά , ξέρεις την αγωνία .
Τις τύψεις , τα ντροπιάσματα , τα κλάματα , την πλήξη ,
Τον τρόμο που 'ρχεται άγνωστος, λες, την καρδιά να σφίξει
Να την τσακίσει σαν χαρτί στο σκότος με μανία ;
Ξέρεις την αγωνία; Ξέρεις την αγωνία;
Άγγελε που είσαι όλο καλό , ξέρεις την έχθρα εκείνη ,
Και τη σφιγμένη την γροθιά το δάκρυο που στάζει
χολή όταν η εκδίκηση σατανικά προστάζει
και θέλει στις δυνάμεις μας ο στρατηγός να γίνει ;
ξέρεις την έχθρα εκείνη ; ξέρεις την έχθρα εκείνη ;
Άγγελε που είσαι όλο υγιά , τους ξέρεις τους άρρωστους,
Που μες τους κρύους του διαδρόμους των σπιταλιών γυρνούνε,
Και σαν εξόριστοι μ'αργά βήματα περπατούνε ,
γυρεύοντας το λίγο φως που ο Ήλιος χύνει ομπρός τους ;
τους ξέρεις τους άρρωστους ; τους ξέρεις τους άρρωστους ;
Άγγελε που είσαι όλο ομορφιά , τις ξέρεις τις ρυτίδες ,
Το φόβο για τα γερατειά , και τι πόνο σου δίνει ,
Όταν της αφοσίωσης κοιτάς την κρύφια οδύνη ,
Στα μάτια που ήπιες άλλοτε του έρωτα τις αχτίδες ;
τις ξέρεις τις ρυτίδες ; τις ξέρεις τις ρυτίδες ;
Άγγελε που είσαι όλο χαρά , ευτυχία και φως μονάχα,
Πεθαίνοντας θα εζήταγε ζωή ο Δαβίδ να πάρει
Απ'τις πηγές του μαγικού κορμιού σου και την χάρη
Όμως τις προσευχές εγώ ήθελα μόνο να 'χα ,
Άγγελε που είσαι όλο χαρά , ευτυχία και φως μονάχα .
χαρά , και φως μονάχα χαρά , και φως μονάχα.
(Συλλογή «Απαγορευμένα Ποιήματα»)
Arpeggios M.P.
Ποίηση: Κάρολος Μπωντλαίρ
Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Σημηριώτης
Σύνθεση: Χρήστος Φολτόπουλος, Γιάννης Βελίκης
Ερμηνεία: Γιάννης Βελίκης (Arpeggios M.P.)
Ηχοληψία - Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος.
Άγγελε που είσαι όλο χαρά , ξέρεις την αγωνία .
Τις τύψεις , τα ντροπιάσματα , τα κλάματα , την πλήξη ,
Τον τρόμο που 'ρχεται άγνωστος, λες, την καρδιά να σφίξει
Να την τσακίσει σαν χαρτί στο σκότος με μανία ;
Ξέρεις την αγωνία; Ξέρεις την αγωνία;
Άγγελε που είσαι όλο καλό , ξέρεις την έχθρα εκείνη ,
Και τη σφιγμένη την γροθιά το δάκρυο που στάζει
χολή όταν η εκδίκηση σατανικά προστάζει
και θέλει στις δυνάμεις μας ο στρατηγός να γίνει ;
ξέρεις την έχθρα εκείνη ; ξέρεις την έχθρα εκείνη ;
Άγγελε που είσαι όλο υγιά , τους ξέρεις τους άρρωστους,
Που μες τους κρύους του διαδρόμους των σπιταλιών γυρνούνε,
Και σαν εξόριστοι μ'αργά βήματα περπατούνε ,
γυρεύοντας το λίγο φως που ο Ήλιος χύνει ομπρός τους ;
τους ξέρεις τους άρρωστους ; τους ξέρεις τους άρρωστους ;
Άγγελε που είσαι όλο ομορφιά , τις ξέρεις τις ρυτίδες ,
Το φόβο για τα γερατειά , και τι πόνο σου δίνει ,
Όταν της αφοσίωσης κοιτάς την κρύφια οδύνη ,
Στα μάτια που ήπιες άλλοτε του έρωτα τις αχτίδες ;
τις ξέρεις τις ρυτίδες ; τις ξέρεις τις ρυτίδες ;
Άγγελε που είσαι όλο χαρά , ευτυχία και φως μονάχα,
Πεθαίνοντας θα εζήταγε ζωή ο Δαβίδ να πάρει
Απ'τις πηγές του μαγικού κορμιού σου και την χάρη
Όμως τις προσευχές εγώ ήθελα μόνο να 'χα ,
Άγγελε που είσαι όλο χαρά , ευτυχία και φως μονάχα .
χαρά , και φως μονάχα χαρά , και φως μονάχα.
(Συλλογή «Απαγορευμένα Ποιήματα»)
Arpeggios M.P.