Ωδή στο βασιλικό...
Τ΄έχεις βασιλικέ μου, τα φύλλα ζάρωσες,
εγώ κι αν σε ποτίζω, συ μου μαράζωσες.
Μην είν΄ απ΄το ηλιόγιομα,
που καίει το μεσημέρι
και δε σε βλέπει ίσκιωμα,
στέρεψε το κεμέρι?
Αχ βρε βασιλικέ μου, ξαναζωντάνεψε,
κάνε να βγουν λουλούδια, τη φύση πλάνεψε.
Το άρωμά σου στέρεψε
κι η λάμψη σου εχάθη,
το φύλλο δεν δροσέρεψε
και τ΄άνθος εμαράνθη.
Ένα απ΄ τα κλωνάρια, πολύ πριν μαραθούν
ήμουν κι εγώ μα τώρα χέρια δεν με κρατούν..!
Κώστας Πλασταράς