Φεύγω με ένα παράπονο: δεν έχω κάποιον ν΄ αγαπήσω...
Ευχαριστώ όλους εκείνους
που μ έφεραν σ΄ αυτή τη θέση
διάλεγα πάντα αρλεκίνους
κι αυτοί μου πέρασαν το φέσι.
Χρωστώ σε όσους μ αγαπούνε
κέρασμα είναι κι ο καφές μου
καλύτερα να μη με δούνε
παγκάκι τώρα ο καναπές μου.
Αυτά τα ροζιασμένα χέρια
σκούπισαν τίμιο ιδρώτα
τώρα κομμένα από μαχαίρια
κρατάνε τη ξερή μπομπότα.
Φεύγω με ένα παράπονο
δεν έχω κάποιον ν΄ αγαπήσω
σε ψεύτη κόσμο άπονο
δεν μπόρεσα να ζήσω…
Γιώργος Μακριδάκης