Άλλο ένα πανέμορφο τραγούδι που προέκυψε μέσα από αυτή τη σελίδα.
Όσο γινόμαστε η αφορμή και η πυξίδα για τέτοια ταξίδια θα έχουμε και λόγο ύπαρξης...
Στίχοι: Θανάσης Βορδός
Μουσική: Θεόδωρος Χατζηχρήστος
Ερμηνεία: Θεόδωρος Χατζηχρήστος
Το χθες ήτανε βάσανο, το σήμερα εφιάλτης
χωρίς πυξίδα το αύριο, πορεία της απάτης
στη καταιγίδα μοναχός, ψάχνεις για ηλιαχτίδα
να παίξεις με το θάνατο την πιο σκληρή παρτίδα
Χωμένη σε υπόγειο τούνελ, η ύπαρξη σου
σκοτάδι μαύρο στη καρδιά, ανήμπορη η ψυχή σου
ψάχνεις να βρεις μια δίοδο να νιώσεις τον αέρα
τη θλίψη έχεις αδερφή, τη μοναξιά μητέρα!
Περιπλανώμενη ζωή, που πας χωρίς ελπίδα;
νόμιζες πως θα γλίτωνες του κόσμου την παγίδα;
Μέσα σε θάλαμο στενό σε έχουν κλειδωμένη
μονόπρακτο το δράμα σου, οι θεατές στημένοι
Μα τώρα βλέπεις καθαρά, το τέλος πλησιάζει
τον έπαιξες το ρόλο σου, κανείς δε σε κοιτάζει
πρέπει να φύγεις από δω που σ'έχουνε προδώσει
το αίμα σου καθώς κυλά, τη δίψα τους θα σώσει!
(Η πρώτη δημοσίευση των στίχων βρίσκεται εδώ)