Έκαψε την καρδιά του κι έπαψε να πετά...
Αγκάλιαζε στα χέρια του το μπράτσο, το κορμί της
κι ήταν η αναπνοή της
στα δάχτυλα φωτιά
Τις μουσικές, τους στίχους του αυτή μόνο τα ξέρει
κι ό,τι έχει υποφέρει
σ’ εκείνη τραγουδά
Την πλάτη της στο στήθος του ακούμπαγε για χρόνια
κοιμόταν στα σεντόνια
που ξάπλωνε αυτός
Κι ήταν το προσκεφάλι του όταν δεν τραγουδούσε
τ’ αστέρια όταν κοιτούσε
άδειος και σιωπηλός
Κάποια φορά αγάπησε - κι αυτή στη μοναξιά της
τον ένιωθε κοντά της
για μι’ άλλη να πονά
Την άφησε απ’ τα χέρια του, άνοιξε τα φτερά του…
Έκαψε την καρδιά του
κι έπαψε να πετά
Μια νύχτα κρύα κι άγρυπνη τύλιξαν στ’ όνειρό του
σαν φίδια τον λαιμό του
οι ατσάλινες χορδές
κι έμεινε η κιθάρα του γυμνή να περιμένει,
παλιά αγαπημένη,
τραγούδια κι αγκαλιές