Ο μύθος μας

Ο λόγος του Όμηρου μας ξέρει...

 
Ο μύθος σου με πελαγίζει
κομψό Αιγαίο με χαρίζει,
την Αμοργό με τις σειρήνες
μία Ελένη στις Μυκήνες.
Εννιά ωδές, εννιά οι Μούσες
τον μύθο μου μελοποιούσες,
οι μουσικές μας αντηχούνε
και τον Απόλλωνα υμνούνε

Ο μύθος μας με φως, μας ραίνει
πανσέληνος που μας τρελαίνει,
μέθυσος μέθη, μας μεθάει
σε κομματιάζει, με διαλάει.

Μας φυγάδεψε στον μύθο
των θεών τον ιερό,
και μας λάξευσε στο λίθο
της ζωής τον πορφυρό.

Ο μύθος μας, μύθος θα μένει
άναρχος φλόγα φλογισμένη.

Έρως Θεός μάς αληθεύει
κάπου με ζει, κάπου θα σ'εύρει,
μας εταξίδευε ωραία
κάποια Αργώ κάποια ιδέα.

Η μορφή μου ερωμένη
στους Δελφούς εξαγνισμένη,
η μορφή σου ηρωίδα
στ'Αχιλλέα την ασπίδα.

Γύρευαν σε εφτά πλειάδες
μ'αναζητούν μικρές Κυκλάδες
ο λόγος του Όμηρου μας ξέρει
ψηλά σ'Ολύμπιο λημέρι.

Μας φυγάδεψε στον μύθο
των θεών τον ιερό,
και μας λάξευσε στο λίθο
της ζωής τον πορφυρό.

Ο μύθος μας, μύθος θα μένει
άναρχος φλόγα φλογισμένη.


Παντελής Τσικούρογλου