Έτσι περνούν οι αλήθειες κι οι ώρες μας μαζί, σαν φιλμ νουάρ που αποκοιμίζει την ψυχή μας...
![Αποτέλεσμα εικόνας για Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ]()
Χόρεψαν πάλι οι μέρες στον κύκλο της φωτιάς
κι αναμοχλεύτηκαν στου χρόνου το καμίνι
ήρθαν παλιές εικόνες στην άκρη της ματιάς
κι απ’ τη γωνιά του δρόμου ένα χαμίνι.
Φέραν πραματευτάδες μετάξινα πανιά
για να στολίσουμε του ονείρου το σαλόνι
το φως που ξημερώνει στου κήπου τη γωνιά
ήλιος λαμπρός προβάλει απ'το μπαλκόνι.
Χρώματα ξεχασμένα σε φόντο θαλασσί
γέρικα πλοία που ναυάγησαν στα ξένα
κρύβει το ακροθαλάσσι μια κάμαρα χρυσή
που αναπολεί σεντόνια αγαπημένα.
Πλάθει ο καιρός ελπίδα σε διάφανο γυαλί
πρόσωπο πλάνο που ακουμπά σ’ ενα ποτήρι
έχει και το μεθύσι την όψη την καλή
σταφύλι στης ζωής το πατητήρι.
Έτσι περνούν οι αλήθειες κι οι ώρες μας μαζί
σαν φιλμ νουάρ που αποκοιμίζει την ψυχή μας
στου ορίζοντα το βάθος καμώνεται πως ζει
ουράνιο τόξο μέσ’ απ’ την βροχή μας
Χρήστος Θ. Παπαγεωργίου