Quantcast
Channel: Στιχο-Μυθία
Viewing all 850 articles
Browse latest View live
↧

Οι γλάροι

August 16, 2014, 2:33 pm
$
0
0
Θέλει τ` όνειρο ταλέντο...



Στο ακρογιάλι που τις σκέψεις μου ξεπλένω
μ` ένα νερό κομμάτι κρύσταλλο κι αλάτι
βλέπω δυο γλάρους να βουτάνε και να βγαίνουν
και τ` όνειρό μου που ζητά να βάλω πλάτη.

Μετρώ τα κύματα που έρχονται και πάνε
σε μιαν ακτή γεμάτη βότσαλα και πέτρες
οι γλάροι ελεύθεροι σαν όνειρα πετάνε
δεν τους μπερδεύουν οι πολύχρωμες πετσέτες.

Οι βάρκες μόνες και τα κύματα βαραίνουν
μαρμαρωμένες σε μια θάλασσα τσιμέντο
μες το γαλάζιο ζουν οι γλάροι και πεθαίνουν
άσπρα φτερά μου θέλει τ` όνειρο ταλέντο.

Όσες φορές στα βράχια σας
γλιστρώ και με ματώνουν
τόσες φορές οι γλάροι μου
ψηλά θα με σηκώνουν.

Μεταξία Δρογώση
↧
Search

Δε μένει πια εδώ η Χαλιμά

August 17, 2014, 3:09 pm
$
0
0
Οι τροβαδούροι στήσαν αρχηγείο μες στο λαμπρό του έρωτα σφαγείο...

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Ερμηνεία: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Οι χάντρες του Θεού μετρούν το χρόνο
σε πόλη ανοχύρωτη νυχτώνω.
Η κάμερα γυρίζει κι όλοι παίζουν,
τ'αστέρια από ψηλά μας περιπαίζουν.

Με κάτι αλλοπαρμένους τραγουδώ
σαν βρέφος τη ζωή να ξαναδώ.

Οι έρωτες πεθαίνουν από πλήξη
προσμένουν στην Αυλίδα να φυσήξει.
Φθινόπωρο γυρίζω στην Αθήνα,
με μια χιλιοβρεγμένη καμπαρτίνα.

Στο γήπεδο στο μπαρ στο σινεμά,
δε μένει πια εδώ η Χαλιμά.

Οι τροβαδούροι στήσαν αρχηγείο
μες στο λαμπρό του έρωτα σφαγείο.
Γλιστρώ ξανά στο σκοτεινό τους κύμα,
τα όρτσα τους μαθαίνω και τα πρίμα.

Μη ρίχνεις στο μαράζι την καρδιά,
στο δρόμο ξεφαντώνουν τα παιδιά.


Δισκογραφία:
Μιλτιάδης Πασχαλίδης - Καλοκαίρι στην Αμοργό ( και άλλες ιστορίες )(2014)
↧
↧

Μάνα μου έλα να με δεις

August 17, 2014, 3:23 pm
$
0
0


Και φίλησε με τρυφερά...        
Mother_child_720
Μάνα μου έλα να με δεις και
δως μου τα φιλιά σου
και σκούπισε τα δάκρυα με τ’ άσπρα τα μαλλιά σου
δώσε μου μάνα το στερνό φιλί το τελευταίο
μάνα μου δεν θα τ’ αρνηθώ ότι για όλα φταίω

Δεν σ’ άκουγα μανούλα μου όταν μου εμιλούσες
δεν πρόσεχα το βλέμμα σου όταν με εκοιτούσες
δεν άκουγα που μ’ έλεγες τους φίλους σου παράτα
κι έμπλεξα μάνα μου γλυκιά πήγα σε λάθος στράτα

Μανούλα μου είναι αργά το χέρι σου ν’ απλώσεις
κι από την καταδίκη μου μάνα να με γλυτώσεις
έμπλεξα μάνα – έμπλεξα κι ήρθαν να με δικάσουν
και βγάλαν την απόφαση ότι θα με κρεμάσουν

Γι’ αυτό μανούλα μου γλυκιά αγκάλιασε με λίγο
και φίλησε με τρυφερά απ’ τη ζωή πριν φύγω.

Γιάννης Μαυρόγιαννος
↧

Ανάσα

August 18, 2014, 2:11 pm
$
0
0
Σφιχτά κρατώ της λύπης μου το παγωμένο χέρι...

Μουσική: Νίκος Στρατάκης
Στίχοι: Δέσποινα Σπαντιδάκη
Tραγούδι: Σωκράτης Μάλαμας

Γυρεύω την ανάσα σου
σε όποιο λουλούδι ανθίζει
γιατί του αέρα τ'άγγιγμα
έχει και με δροσίζει

Είσαι παράξενη βροχή
με κόκκινες σταγόνες
που πέφτεις και στο στήθος μου
ανθίζουν ανεμώνες

Σφιχτά κρατώ της λύπης μου
το παγωμένο χέρι
μου λείπει η ανάσα σου
και ποιός θα μου την φέρει

Δισκογραφία:
Νίκος Στρατάκης - Ανάσα (2014)
↧

Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού

August 18, 2014, 2:38 pm
$
0
0


Αγώνες Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού /4
Μουσική + Λόγος = Τραγούδι
Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση

Είναι η τέταρτη χρονιά διοργάνωσης των αγώνων από την Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση. Φέτος, το τραγούδι αντιμετωπίζεται στην τελική του μορφή, ως τραγούδι από το συνδυασμό μουσικής και λόγου.

Δηλώσεις συμμετοχής από 21 Ιουλίου έως 10 Οκτωβρίου 2014

Οργανωτική επιτροπή:
Δημήτρης Παπαδημητρίου, Κώστας Φασουλάς, Τάσος Ρωσόπουλος, Ραλλού Βογιατζή

Πατήστε εδώγια την προκήρυξη
Πατήστε εδώγια να κατεβάσετε την αίτηση συμμετοχής

↧
↧

Ένα γλυκό τραγουδι

August 19, 2014, 9:46 am
$
0
0
Εδώ το φεγγάρι κρύβει μια αγκαλιά...


Εδώ ένα γλυκό τραγουδι ν’ ακουστεί
ένα στρώμα το κορμί να σκεπαστεί
το τραγουδι να είναι γλυκειά προσευχή
τα λόγια του να λένε μια μεγάλη ευχή.

Εδώ το φεγγάρι ολους μας κοιτάει
κανείς να ξεφυγει δεν μπορεί δεν το γελάει
εδώ το φεγγάρι σε ολους μας μιλάει
και τη καρδιά σε κανέναν δε χαλάει.

Εδώ η καρδιά μου χωράει πολλά
αρκεί να είναι υπέροχα να είναι και καλά
εδώ η ψυχή μου πολλά έχει να πει
αρκεί το έδαφος κατάλληλο να βρει.

Εδώ το φεγγάρι κρύβει μια αγκαλιά
όλους μας ακούει μεσ’ στη σιγαλια
εδώ η καρδιά μου λαχταράει να σε δει
σαν τότε που σ έβλεπε που ήτανε παιδι.

ΤΙΜΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
↧

Μία στιγμή αυτού του κόσμου

August 20, 2014, 4:48 am
$
0
0
Εμένα ρώτα με, που είδα
 τι θέμα μου 'βαλε ο Θεός μου
...


Στίχοι: Λίνα Νικολακοπούλου
Μουσική: Petru Guelfucci
Ερμηνεία: Petru Guelfucci - Θάνος Μικρούτσικος


Ο ήλιος πήρε να ψηλώνει 

του πεύκου δάκρυζε η φλούδα

Σεπτέβρης κι ήθελε σεντόνι

και γεια σου Αύγουστε Ιούδα.


Γλυκά φυσούσε τ'αεράκι

στα χάδια που έλειψαν μεσίτης

μα δίπλα σ'ένα φυλλαράκι

γλεντά τη μεταμορφωσή της.


Μια άσπρη νύφη πεταλούδα

μπορεί και να 'χε κι άλλο χρώμα

καρδια μου γιόρταζε, τραγούδα

σερνόσουν ως εχθές στο χωμα.


Ο ήλιος σκόρπαγε χρυσάφι

λουλούδια ευώδιαζαν και φρούτα

μα εκείνη έλεγε νισάφι

τα χόρτασες καρδιά όλα ετούτα.


Το «αύριο» δες που περιμένει

εκεί θα ζήσεις τη χαρά σου

θα πας παντού στην Οικουμένη

με τα καινούργια τα φτερά σου.


Χαζή κουβέντα και σενάριο

που παίρνει Όσκαρ στην οδύνη

πολλά που υπόσχεται το αύριο

μα τίποτε ποτέ δε δίνει.


Εμένα ρώτα με, που είδα

τι θέμα μου 'βαλε ο Θεός μου

να γράφω χρόνια στη σελίδα

«κάθε στιγμή να ζεις του Κόσμου».


Ακυκλοφόρητο.
↧

Ρωμιός

August 20, 2014, 6:20 am
$
0
0
Σαν σήμερα πριν από 65 χρόνια γεννήθηκε ένας  απίστευτα διαφορετικός Ρωμιός...


Στίχοι: Νικόλας Άσιμος
Μουσική: Νικόλας Άσιμος
Πρώτη εκτέλεση: Νικόλας Άσιμος

Σπόρια, τσίχλες πωλώ, καραμέλες σωρό
Τρέξτε, πάρτε παιδιά, να χαρείτε
Κοκοράκι λαμπρό, γλυφιντζούρι γλυκό
Μαντολάτο εδώ θα τα βρήτε
Εδώ το βοτάνι της αγάπης
Εδώ είναι που κουρεύονται οι γριές
Εδώ κορδέλες, καραμούζες καλές
Εδώ οι Αφρικάνικες πνοές.

Έχω και αγαλματάκια
Χάρτινο πρωθυπουργό
Έξυπνα παραμυθάκια καλέ
Για τον κάθε μπρούτζινο Ρωμιό.

Ποιός θε να 'ρθει ρωτώ στο πανηγύρι αυτό
Και δε θα γυρέψει ν'αγοράσει
Τα πανέρια μου απ'τα χέρια μου
Το χαρταετό του να πετάξει
Εδώ αφέντηδες ξεχνάτε
Ό,τι έχετε λυπητερό
Τα ταληράκια σας πετάτε σε με
Να σας πω, να σας πω, τον τυχερό.

Πω πω πω πω, πω πω πω αχ τι κακό τι κακό
Ο δικός μου ο χορός στο πανηγύρι αυτό
Στο πανηγύρι αυτό, στο πανηγύρι αυτο
Για τον κάθε χάρτινο Ρωμιό.

Ξέρω, ξέρω ένα παραμύθι που λέγεται
Πως στήλη άλατος γένηκε του Λωτ η γυναίκα
Γιατί παράκουσε τον κύριο θεό
Και γύρισε τα Σόδομα και Γόμορα να δει
Που καιγόταν.

Κι άλλο ένα ξέρω παραμύθι
Τα μαύρα χρόνια ο δύσμοιρος Ρωμιός
Πως εγελάστη αμέτρητες φορές
Κι ωσότου τα του λείψει το φαϊ
Εκοιμάτω.

Από τη μια το θάρρος θαυμάζω της γυναίκας του Λωτ
Και του Ρωμιού, κιούπι γιομάτο με λαρδί του τάζω.

Πω πω πω πω, πω πω πω αχ τι κακό τι κακό
Ο δικός μου ο χορός στο πανηγύρι αυτό
Στο πανηγύρι αυτό, στο πανηγύρι αυτο
Για τον κάθε χάρτινο Ρωμιό.

Πω πω πω πω, πω πω πω αχ τι κακό τι κακό
Ο δικός μου ο χορός στο πανηγύρι αυτό
Στο πανηγύρι αυτό, στο πανηγύρι αυτο
Για τον κάθε χάρτινο Ρωμιό.
↧
Search

Έψαξα να σε βρω

August 20, 2014, 12:37 pm
$
0
0
Όλα όσα ψάχνω μόνο σε ένα θα τα βρω…


Στίχοι: Αγνώστου
Σύνθεση : Γιάννης Βελίκης, Χρήστος Φολτόπουλος, Βίκη Κουλιανού
Εεμηνεία: Βίκη Κουλιανού, Γιάννης Βελίκης (ΑrpeggiosM.P.)
Ηχοληψία -- Παραγωγή: Χρήστος Φολτόπουλος

Έψαξα να βρω τα πιο όμορφα χρώματα…
και μάζεψα λουλούδια,
κοίταξα ώρες ατέλειωτες θάλασσες και ουρανό,
ηλιοβασιλέματα, ανατολή πουλιά και ουράνιο τόξο…
μα απ’όλα όσα αντίκρισα ένα με μάγεψε μονάχα…
το ωραιότερο γαλάζιο, το πιο βαθύ και φωτεινό…
το χρώμα των ματιών σου!
Έψαξα να βρω τα πιο ευωδιαστά αρώματα…
και μύρισα τον άνεμο η άνοιξη σαν μπαίνει και άνθη και αρώματα και τη βροχή που πέφτει…
μα απ’όλα όσα μύρισα ένα με πλάνεψε μονάχα…
το πιο ωραίο άρωμα που δεν θα το ξεχάσω, με ταξιδεύει, με μεθά… το άρωμα του κορμιού σου!
Έψαξα να βρω τον πιο ωραίο ήχο…
κι άκουσα πουλιά να κελαηδούν, το θρόισμα των φύλλων το νεράκι που κυλά και μελωδίες
μα απ’όλους όσους άκουσα ένας με μάγεψε μονάχα….
με γαληνεύει πάντοτε… τόσο γλυκός και τρυφερός…
ο ήχος της φωνής σου!
Έψαξα να βρω την πιο ωραία εικόνα…
κι είδα βουνά και θάλασσες και δάση και τοπία…
μα απ’όλες όσες κοίταξα μια με μάγεψε μονάχα…
με ηρεμεί σαν την κοιτώ… γεμάτη αρμονία…
και είναι η μορφή σου!
Έψαξα να βρω την ευτυχία κάπου…
και πλούτη μάζεψα πολλά και
όλο τον κόσμο γύρισα και γνώρισα τη δόξα και ανθρώπους και κουλτούρες και γεύτηκα τα πάντα…
μα ύστερα κατάλαβα πως όλα όσα ψάχνω μόνο σε ένα θα τα βρω…
και χρώματα και αρώματα και μουσικές και εικόνες και όλη την ευτυχία…
και στην ύπαρξή σου.

ΑrpeggiosM.P.
↧
↧

Λέξη ποτέ μου

August 21, 2014, 3:15 am
$
0
0
Στη μνήμη του αγωνιστή, αναρχικού ποιητή Κορνήλιου Λουλούδη που πέθανε πριν λίγες μέρες στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου. Έρημος. Μόνος. Άστεγος...


Ήτανε 'κείνα
όλεθρος,
ήτανε 'κείνα
τρόμος,
κόλαση ατελείωτη,
βασιλιάς ο πόνος.

Λέξη ποτέ μου
δεν θα πω,
αράδα
δεν θα γράψω,
για 'κείνα
που υπόφερα
ποτέ μου
δεν θα κλάψω.


Κορνήλιος Λουλούδης 
(Από την ποιητική συλλογή, Το Μαύρο Κουτί της Φυλακής)
↧

Βραχυκύκλωμα

August 21, 2014, 1:45 pm
$
0
0
Έστω μια ελπίδα που να γίνεται συνήθεια...

Στίχοι: Μαρία Πανοσιάν
Μουσική: Μαρία Πανοσιάν
Ερμηνεία: : Μαρία Πανοσιάν

Στα μάτια σου έβλεπα τα μάτια τα δικά μου
και στη ζωή σου όλα τα μισά ονειρά μου
απ'την αρχη.

Κάτι παράξενο συνέβαινε με σένα
απ'την αρχή σαν να'ταν όλα μεθυσμένα
απ'την αρχή.

Έχανα ύψος απ'το φόβο μου και θάρρος
ένα κενό και ένα σώμα δίχως βάρος
γιατί εσύ...

Έψαχνα γύρω μου να βρω λίγη αλήθεια
έστω μια ελπίδα που να γίνεται συνήθεια
κι ήρθες εσύ.

Οι εμμονές και όλα μου τα απωθημένα
μες το κεφάλι μου όλα βραχυκυκλωμένα
τ'ομολογώ.

Γιατί στα μάτια σου είδα ότι εγώ φοβάμαι
τον εαυτό μου που ώρες ώρες τον λυπάμαι
και τον μισώ.

Κι'ήρθες εσύ , ήρθες εσύ
κι'ήρθες εσύ , ήρθες εσύ

Με σένα ένοιωθα πως ήμουνα δεμένη
μα η δύναμη μου ήταν πάντα κλειδωμένη
γιατί εσύ..

Γιατί εσύ είσαι αυτό που με τρομάζει
που με αλλάζει, με διατάζει , με δικάζει
κι'εγω εκεί..

Τώρα σηκώνομαι και νοιώθω πως ξαπλώνω
νοιώθω το σώμα σου στο σώμα μου κρυώνω
δε συγχωρώ

Γιατί σε σένα πάντα έβλεπα εμένα
γιατί μεγάλωσα και δεν θέλω εσένα
για οδηγό.

Φύγε κι'εσύ , φύγε κι'εσύ
φύγε κι'εσύ , φύγε εσύ.


Δισκογραφία:
Μαρία Πανοσιάν - Πατώματα βρεγμένα (2011)
↧

Αποχαιρετισμοί

August 21, 2014, 3:57 pm
$
0
0


Ποιος θα θυμάται πως περάσαμε από εδώ…
 

Κάθε φορά που έρχεται το καλοκαίρι
Πηγαίνω ξανά στο όμορφο νησί μου
Δεν ξέρω το αύριο τι θα φέρει
Και αν θα’σαι εδώ και πάλι μαζί μου

Κάθε φορά όλο και κάποιος λείπει
Κοιτώ τις γυναίκες που’ναι μαυροφορεμένες
Μέσα μου ξυπνάει μια λύπη
Για όσες μορφές είναι πλέον χαμένες

Πόσο με θλίβει ετούτη η στιγμή
Που όσα αγάπησα βλέπω να σβήνουν
Σαν ένα κεράκι λιώνει η ζωή
Στάχτες... καπνός .. ό,τι θ’απομείνουν...

Πόσο γρήγορα, τότε λέω,περνάμε στο χθες
Πόσο δεμένοι είμαστε με τη γη
Στο τέλος δε μένουνε ούτε οι σκιές
Ούτε καν οι μαρμάρινοι σταυροί

Μοναχά ό,τι δημιουργούμε ίσως σωθεί…
Ίσως χαθεί…
Μα και πάλι…
Μέσα σε τούτη τη βιοπάλη

Ποιος θα θυμάται πως περάσαμε από εδώ…
Ένα πέρασμα και εγώ…
Σήμερα αποχαιρετώ

Αύριο με αποχαιρετάνε
Και όλα φεύγουνε... όλα περνάνε…


Δέσποινα Βασιλίκα
↧

Η τράπουλα

August 22, 2014, 8:33 am
$
0
0
Αν ήμουνα παιχνίδι θα 'χες κερδίσει...

Στίχοι: Χρήστος Θηβαίος
Μουσική: Χρήστος Θηβαίος
Ερμηνεία: Χρήστος Θηβαίος

Η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
μονάχα ό,τι ξόδεψες σε προστατεύει
αν ήμουνα παιχνίδι θα 'χες κερδίσει
αν είχα φαντασία θα σ'είχα ζωγραφίσει
σε φύλλα γυάλινα να τα κάνεις κομμάτια
κι αλίμονο αν είχα ένα μαχαίρι αντί για μάτια
ας μην μπορούσα να αρνηθώ ποτέ μου
πως αν ήμουνα γωνιά θα σ'είχα αποκοιμίσει
αν ήμουνα βροχή θα σ'είχα ποτίσει
αν ήμουνα σκιά θα σ'είχα κρύψει
αν ταξίδευα στ'αλήθεια θα σε συναντούσα
σε κάθε σταυροδρόμι χίλιες φορές θα σε φιλούσα
αν ήμουν όπλο θα σ'είχα προστατέψει
και στην κάρδια το χρόνο θα 'χα σημαδέψει
αν ήμουνα ιερέας σαν προσευχή
με τη γλώσσα μες στα δόντια μου θα σε φορούσα
αν ήμουνα πιστός θα ήσουνα ο ψαλμός μου
με τα δάχτυλα στα χείλια μου θα σε τραγουδούσα

Αν ήμουνα αγκαλιά θα σε είχα πείσει
με χείλια ματωμένα θα σ'είχα νικήσει
αν μου έφτανε η ανάσα θα σε ξεδιψούσα
αν είχα εύκολα τα λόγια θα σε σταματούσα
σε κάθε σταυροδρόμι θα σε σταματούσα
μα αν ήμουν σταυρός, θα σε καρφώναν ακόμα
κι όμως σαν το κλέφτη, σαν το δολοφόνο
κρύβομαι στο φως της διαδρομής σου
για να κλέψω τα βήματα, την όμορφη σκιά σου
να αγαπήσω το σκοτάδι, φτάνει να 'μαι κοντά σου
να σε κάνω δικιά μου ατέλειωτες ώρες
τόσο δικιά μου που να μπορώ να σε σκοτώσω
πριν με δεις να φεύγω μόλις ξημερώσει
κι εγώ να σου χρωστάω που ζω, να σου χρωστάω
γιατί η αγάπη είναι μια τράπουλα σημαδεμένη
κι όλοι εμείς στα νύχια της οι βαφτισμένοι
κι αν η αγάπη είναι γεμάτη σημάδια να μαντέψω
συγχώρα με αν δεν προλαβαίνω πάντα να τα δω
συγχώρα με που προλαβαίνω πάντα να αμυνθώ


Δισκογραφία:
Χρήστος Θηβαίος - Μόνο νερό στη ρίζα (2003)
↧
↧

Πάμε πάλι απ` την αρχή

August 22, 2014, 11:16 am
$
0
0

Μαζί να πούμε προσευχή...


Δίδυμες είμαστε εκκλησίες από πέτρα
δεν καταφέραμε να δούμε Άγιους Τόπους
μη μου μιλάς για καθώς πρέπει και για μέτρα
μαζί να πούμε προσευχή να βρεις τους τρόπους.

Σαν δυο παράθυρα τη θάλασσα κοιτάμε
πέρα ως πέρα ότι βλέπουμε γαλάζιο
μη μου μιλάς για όσα λάθη έχουμε κάνει
ταξίδι πάρε με στο φως του Καραβάτζιο.

Κάμπος ξερός κι εμείς ελιόδεντρα στον ήλιο
λίγη δροσιά από τα κύματα ζητάμε
μη μου μιλάς για μοναξιά και για ανθρώπους
ξέρεις τα έρημα οι λύκοι τα φυλάνε.

Μη μου μιλάς μη μου μιλάς μόνο άγγιξέ με
χέρι με χέρι να βαδίσουμε μαζί
μη μου μιλάς μη μου μιλάς και κράτησέ με
μη μου μιλάς και πάμε πάλι απ` την αρχή.


Μεταξία Δρογώση
↧

Ατθίδα

August 24, 2014, 5:08 am
$
0
0
Κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική...

Ποίηση: Σαπφώ
Μετάφραση: Οδυσσέας Ελύτης
Μουσική: Σπύρος Βλασσόπουλος
Ερμηνεία: Αλλέκα Κανελλίδου

Σαν άνεμος μου τίναξε ο έρωτας τη σκέψη,
σαν άνεμος που σε βουνό βελανιδιές λυγάει.
Ήρθες, καλά που έκανες, που τόσο σε ζητούσα,
δρόσισες την ψυχούλα μου, που έκαιγε ο πόθος.

Κι από το γάλα πιο λευκή,
απ’ το νερό πιο δροσερή,
κι από το πέπλο το λεπτό πιο απαλή.
Από το ρόδο πιο αγνή,
απ’ το χρυσάφι πιο ακριβή,
κι από τη λύρα πιο γλυκιά, πιο μουσική.

Πάει καιρός που κάποτε σ’ αγάπησα, Ατθίδα,
μα τότε μου `μοιαζες μικρό κι αθώο κοριτσάκι.
Συ που μαγεύεις τους θνητούς, παιδί της Αφροδίτης,
απ’ όλα το καλύτερο εσύ ’σαι το αστέρι.

Κι από το γάλα πιο λευκή...


Δισκογραφία:
Σαπφώ - 1986
Ζήτω το ελληνικό τραγούδι- 1987
↧
Search

Τις Κυριακές τα βράδια

August 24, 2014, 11:12 am
$
0
0
Βράδυ Κυριακής... Τα άστρα θαμπά κι αμίλητα...


Τις Κυριακές τα βράδια
παίρνει μπροστά η φωνή μου
και δυο αστέρια αμίλητα
κάθονται απέναντι μου

τους λέω για μέρη μαγικά
και για χαμένα χρόνια
τους λέω για όσους χαθήκανε
για μια ζωή αιώνια

τους λέω για μέρες φωτεινές
και τους μιλώ για σένα
της νύχτας τα μπλεξίματα
μοιάζουν μαλλιά στην χτένα

Τους εξηγώ να ξέρουνε
τα ανθρώπινα τα χούγια
τις νύχτες με πανσέληνο
τα λόγια στα τραγούδια

Μα σαν τους λέω πως τα μυαλά
φράχτες έχουν και σύνορα
τα μάτια κατεβάζουνε
σφραγίζονται τα τσίνορα

τις Κυριακές τα βράδια
μαυρίζει η ψυχή μου
τα άστρα θαμπά κι αμίλητα
κάθονται απέναντι μου


 
Σπύρος Βαρθολομαίος
↧

Ο νέος θεματικός άξονας του πανελλήνιου διαγωνισμού διηγήματος: Hotel XXX - Άσεμνες ιστορίες

August 25, 2014, 5:27 am
$
0
0
Αναζητώντας άσεμνες ιστορίες, το «Hotel-Ένοικοι Γραφής» 2014 απευθύνεται σε πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς, που θα προκαλέσουν τη γραφή τους με αφροδισιακές παραστάσεις και θα σχεδιάσουν σύγχρονα διηγήματα ακραίου ερωτισμού.


Φωτεινές ή σκοτεινές, ευτράπελες ή απεγνωσμένες μυθοπλασίες με άξονα τη σεξουαλική επιθυμία, μνήμη ή απουσία.
Η ερωτογραφία είναι μακρά και η παλινωδία της ανάμεσα στο ιερό και στο ασεβές, στο σοβαρό και στην παρωδία διαρκής και ανεξάντλητη.
Από τα καλυμμένα πορνογραφικά εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης, την αριστοφανική βωμολοχία ή την Αrs Amatoria του Οράτιου, έως το Δεκαήμερο του Βοκάκιου, τις Αναμνήσεις του Καζανόβα και το ερμητικό σεξουαλικό σύμπαν των Σαντ και Μαζόχ.
Ας μην ξεχνάμε όμως και τους μετρ της «ασθένειας της σάρκας» Ντοστογιέφσκι, Σοπενάουερ, Μπύχνερ, Τζόυς, Προυστ, Μούζιλ, Ζενέ, Μισίμα, Μπατάιγ, Μπάροοζ, Εμπειρίκο κ.ά. που εμπλούτισαν την ερωτική παραφορά με ψυχολογικό και κοινωνικό βάθος αλλά και γλωσσική και στοχαστική αναζήτηση.

Στην ένατη κατά σειρά ανάθεση του πανελλήνιου θεματικού διαγωνισμού τα κείμενα θα διαβάσουν, θα κρίνουν και θα διακρίνουν ο φιλόλογος και κριτικός λογοτεχνίας Αριστοτέλης Σαΐνης, η εκδότρια Άννα Πατάκη, ο υπεύθυνος του διαγωνισμού συγγραφέας Μισέλ Φάις, η Ανδρονίκη Μακρυγιαννάκη (νικήτρια του Hotel Κ.Π. Καβάφης) και η Μαρία Ιωάννου (νικήτρια του Hotel Χάος).
Απευθυνόμαστε λοιπόν σε πρωτοεμφανιζόμενους διηγηματογράφους (δεν πρέπει να έχουν εκδώσει πεζογραφικό βιβλίο) και αναμένουμε πρωτότυπα κείμενα (2.500 - 3.000 λέξεων σε γραμματοσειρά Times New Roman).
Δέκα εξ αυτών θα συμπεριληφθούν στον ψηφιακό τόμο που θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Πατάκη με εισαγωγή του Α. Σαΐνη.
Δεκτές θα γίνονται συμμετοχές που έχουν σφραγίδα ταχυδρομικής αποστολής έως 3 Νοεμβρίου 2014. Τα κείμενα πρέπει να είναι τυπωμένα σε μονής όψης σελίδα, με μονό διάστιχο και να συνοδεύονται από σύντομο βιογραφικό του διαγωνιζόμενου. Να αποθηκεύονται επίσης και σε cd, το οποίο θα αποστέλλεται μαζί με τα παραπάνω. Χειρόγραφα και cd δεν επιστρέφονται.
Υπόψη κ. Ιωάννας Εξαρχάκη με την ένδειξη «Για τον διαγωνισμό Hotel ΧΧΧ», Π. Τσαλδάρη 38, 104 37 Αθήνα (sxoli@patakis.gr, τηλ. 210.36.500.10).

↧
↧

Ουρλιαχτό

August 25, 2014, 5:29 am
$
0
0
Άγια η υπερφυσική, η υπέρλαμπρη νοήμων ευγένεια της ψυχής...

Ποίηση: Allen Ginsberg
Μουσική: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας
Απαγγελία: Πάνος Κατσιμίχας

Είδα τα καλύτερα μυαλά της γενιάς μου κατεστραμμένα από την τρέλα.
Να λιμοκτονούν, γυμνά, υστερικά.
Να σέρνονται μέσα στους νέγρικους δρόμους, ξημερώματα, γυρεύοντας μια άγρια δόση.
Χιπστερς αγγελόμορφοι, που καιγόταν για τον αρχαίο επουράνιο δεσμό, με το αστρικό δυναμό στη μηχανή της νύχτας.
Φτωχοί ρακένδυτη, με βαθουλωμένα μάτια, που φτιαγμένοι ξενυχτούσαν καπνίζοντας, στο υπερφυσικό σκοτάδι παγωμένων διαμερισμάτων, αιωρούμενοι πάνω από τις κορυφές των πόλεων, αφιερωμένοι στην τζαζ.

Αυτοί που μοίρασαν αριστερίστικες μπροσούρες στην Γιούνιον Σκουέαρ.
Που σβήσανε αργά, σαν εικόνες σε απέραντες άθλιες ταινίες, μετατοπίστηκαν στο όνειρο, ξύπνησαν σε ένα απροσδόκητο Μανχάταν, σύρθηκαν έξω από τα υπόγεια με πονοκέφαλο, τους τρόμους των σιδερένιων ονείρων της 3ης λεωφόρου.
Και τράβηξαν παραπατώντας για τα γραφεία ενεργείας.

Αυτοί που τρελαθήκανε στις φύλακες, με τη γοητεία της πραγματικότητας στις καρδιές, που τραγούδησαν γλυκά μπλουζ στο Αλκατράζ ροκ 'ν ρολλάροντας σε μεσονύχτια μοναχικά παγκάκια, τύμβους αρχέγονους, πέτρινες πύλες προς το βασίλειο του έρωτα και την ήρεμη επικράτεια της αγάπης. Ένα όνειρο ζωής, ένας εφιάλτης, σώματα που γίνανε πέτρα, βαριά σαν το φεγγάρι.
Ω Καρλ, όσο δεν είσαι ασφαλής εσύ, δεν είμαι ούτε εγώ και τώρα είσαι στα αλήθεια μέσα στην απόλυτη κτηνώδη σούπα του χρόνου.

Οράματα! Οιωνοί! Παραισθήσεις! Θαύματα! Εκστάσεις! Τα πήρε όλα το αμερικάνικο ποτάμι.
Παλαβή γενιά, παλαβή γενιά κάτω στα βράχια του χρόνου.

Άγιος ο στεναγμός και το μουγκρητό του σαξόφωνου
Άγια η αποκάλυψη της μπιμποπ. Άγιες μπάντες της τζαζ, μαριχουάνα, χιπστερς, ειρήνη, ηρωίνη και ντραμς. Άγιες οι ερημιές των πεζοδρομίων και των ουρανοξυστών
Άγιοι οι μυστικοί ποταμοί των δακρύων κάτω από τους δρόμους.
Άγια η υπερφυσική, η υπέρλαμπρη νοήμων ευγένεια της ψυχής...


Αποσπάσματα του ποιήματος του Άλλεν Γκίνσμπεργκ "Ουρλιαχτό" (Howl). Συλλογή "Howl and other poems" (1956)


Δισκογραφία:
Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας - Beat Poetry (2012)
↧

Ουρλιαχτό

August 25, 2014, 10:15 am
$
0
0
Να καούν οι φυλακές που 'χω το νου μου κλείσει...

Μουσική: Νίκος Μαστορακης
Στίχοι: Δέσποινα Δραγασάκη
Ερμηνεία: Ψαραντώνης

Θα βγάλω ενα ουρλιαχτό
ολα να τα γκρεμίσω
και με φωθιά του κεραυνού
το στήθος θα γεμίσω

Για να γλυτώνει η ψυχή
να βγεί να σεργιανίσει
και να καούν οι φυλακές
που 'χω το νου μου κλείσει


Δισκογραφία:
Νίκος Μαστoράκης - Κύρβα ( 2013 )
↧

Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες

August 25, 2014, 1:42 pm
$
0
0
Στ΄όνειρο πέρασα, για πάντα ,στην άλλη την όχθη...


Για τις αλήθειες που μένουν κρυμμένες
στης ψυχής το γαλάζιο βυθό
της ζωής μου στιγμές,
δυό ζωές , δυό φορές προδομένες
οι αλήθειες εκείνες
πόσες νύχτες με καίνε
οι αλήθειες            
σημάδια φεγγάρια
που κι αν θέλω
δε μπορώ,
δε μπορώ ν'αρνηθώ.
Δάκρυ- δάκρυ
μετρώ ότι έχασα
κοχύλια στην άμμο,
αστέρια, χιλιάδες
της νύχτας φιλιά
μας χωρίζει  ο χρόνος
μα ποτέ δε σε ξέχασα
μου γελάς κι είσαι μόνος
στης αγάπης το δρόμο,
περιμένοντας
στ΄όνειρο πέρασα
γιά πάντα ,στην άλλη την όχθη,
της μνήμης,
εκεί, που σωπαίνει ο Έρωτας
εκεί, που  ποτέ δε γυρνούν τα πουλιά....


Xαρούλα Βερίγου

↧
Viewing all 850 articles
Browse latest View live
Search